HOME (2019) / project
Thursday, June 4, 2020 - Saturday, July 25, 2020
Natascha Libbert - Home (2019)
UNLOCKED/RECONNECTED
HOME (2019)
Natascha Libbert
|
Cargo in Context participeert in UNLOCKED / RECONNECTED, een collectieve tentoonstelling waarbij het gros van de beeldende kunstpodia in Nederland zich met elkaar verbonden weet. Cargo is verheugd om een schakel in deze ketting te zijn. Tijdens de lock down hebben we intens kunnen ervaren hoe belangrijk kunst en cultuur blijken te zijn. Okay, het was enigszins behelpen, de musea, theaters en bioscopen mochten dan gesloten zijn, maar we hebben ons volop kunnen laven aan het filmaanbod, online exposities en ook zijn er in deze bange dagen talloze boeken verslonden. Maar evenzeer snakken we naar de doorstart op 1 juni van het zo node gemiste 1:1 contact met kunst. Een mooi idee dat de podia deze ketting van onderlinge verbondenheid kregen aangereikt. De tentoonstelling is in het hele land én online te zien. Elke deelnemende instelling toont een werk dat betrekking heeft op het fenomeen ‘thuis’. Nu ons eigen land en ons eigen Europa geleidelijk van het slot af gaan, hebben de meesten van ons het ‘thuis’ als iets vanzelfsprekends opgevat. Om zelf zo goed mogelijk grip te krijgen op de opgelegde quarantaine, keerde onze blik zich daardoor af van het ‘verre’. Natascha Libbert laat met HOME zien, dat het gevoel van thuis zijn in deze crisistijd voor menigeen een andere dimensie krijgt . Bezoekers krijgen via een QR-code op hun telefoon toegang tot de website en vinden daar meer informatie over het werk, de kunstenaar en de locatie. |
UNDERMINED / project
DEUCE / project
Friday, April 6, 2018 - Sunday, May 27, 2018
DEUCE door Naro Snackey
Bekijk hier de trailer van het project, die Naro Snackey maakte i.s.m. Paulien Oltheten.
DEUCE
Multimedia-kunstenaar Naro Snackey is vanwege haar bi-culturele achtergrond gefascineerd door de persoonlijke geschiedenis van Indische Nederlanders. De lange reeks gesprekken die zij met Cargo’s curator voerde, leidde uiteindelijk tot DEUCE. Snackey onderzoekt hierin het dubbele-zijn van veel Indische Nederlanders als gevolg van een onverwerkte omgang met (de)kolonisering.
Voor Snackey zijn vooral persoonlijke geschiedenissen van belang en niet in de laatste plaats het systematisch wegmoffelen ervan in de vaderlandse geschiedenis. In DEUCE toont zij de discrepantie tussen dit persoonlijke verhaal en de nationale mythe die nog steeds domineert. Zij laat in Cargo de componenten van deze tegenpolen zien in hun onderlinge samenhang en vraagt aandacht voor de veelal verzwegen verhalen.
Publiek Programma
06.04 Feestelijke Opening
15.04 Live Column, geïnspireerd door Snackey's DEUCE en voorgedragen door beeldend kunstenaar en kunstcriticus Basje Boer. De column kunt u hier teruglezen.
22.04 Kunstenaarsgesprek met beeldend kunstenaars Naro Snackey, Tiong Ang en curator Christine van den Bergh (Buro Bradwolff); Moderator: freelance curator, schrijver en kunstcriticus Bert Steevensz). Het gesprek kunt u hier teruglezen.
27.05 Feestelijke Finissage, met Gamelan-duo Sinta Wullur en Inez Liem.
DEUCE is gerealiseerd met de financiële steun van het Mondriaan Fonds.
Naro Snackey / artist
Sunday, October 17, 2021 -
Concert Westerharmonie, foto Ronald Huffener
Zondag 17 oktober was de laatste dag om de route Weg die muur! te bewandelen. Het project werd afgesloten met een verkorte wandeling samen met de kunstenaar van Museum Het Schip naar de Bonte Zwaan in de Houthaven. Onderweg stond Aimée Zito Lema af en toe stil om inhoudelijk in te gaan op de archiefbeelden en citaten die zij in haar gordijnontwerpen verwerkte. Bij De Bonte Zwaan gaf het Wester Harmonie Orkest een fantastisch concert onder leiding van dirigent Rob van der Sterren, een bloemlezing van populaire en klassieke Amsterdams 'volksmuziek'.
Het symfonisch blaasorkest de Wester Harmonie is in de jaren veertig voortgekomen uit de personeelsvereniging van de CSM Suikerfabriek die een deel van de Spaarndammerbuurt domineerde. Het heette daarom eerst bedrijfsorkest Westers Harmoniekorps; de Wester Harmonie is hier een voortzetting van. Het bestaat uit zo’n 30 blazers dat het begrip ‘harmonie’ een geheel nieuwe inhoud tracht te geven. Het concert op 17 oktober moet worden gezien als een symbolisch cadeau van Spaarndammerbuurt aan de Houthaven.
Patricia Kaersenhout | Blood Sugar / edition
© Patricia Kaersenhout
N.a.v. haar project Bloed Suiker vervaardigde Patricia Kaersenhout deze riso-print in een oplage van 25 exemplaren. Het betreft een still uit de documentaire Amsterdam, Sporen van Suiker (2017) van Ida Does (camera: Jurgen Lisse; montage: Cam Does).
2017
oplage van 25
Riso print
ongelijst: € 175,= | gelijst: € 175 (excl. 6% BTW)
Lezing door Christiaan Fruneaux van Monnik, studio for futures and fiction
Naro Snackey / edition
Ancestor portrait and ceremonial crown | © Naro Snackey
2018
21,0 x 29,7cm (A4)
oplage van 8 + 2AP
Digitale print op aquarel papier
gelijst: € 120 (excl. 6 % BTW)
Opening Smoke and Mirrors, een project van Maurice Bogaert
Jennifer Tosch, Lia Gieling, Giovanni Finisie, Patricia Kaersenhout
Hicham Khalidi (directeur Jan van Eyck Academie) tijdens de opening van 'On-Trade-Off; The Weight of Wonders'
Live column ter gelegenheid van de opening van On-Trade-Off; The Weight of Wonders
Door Hicham Khalidi (directeur Jan van Eyck Academie), 15 november 2019
Eén zin in de beschrijving van dit project intrigeerde mij, namelijk dat de kennis van en over het gedolven Lithium-erts, dat in batterijen wordt gebruikt, niet met het land van herkomst wordt gedeeld. Dit betekent dat de mijnwerkers die het lithium delven geen idee hebben waarin het wordt toegepast en er bovendien geen enkel profijt van hebben. Dit slaat de spijker precies op zijn kop: het is de verhulling van kennis die deze ongelijkheid reproduceert. Niet alleen zijn de mijnwerkers buitengesloten van deze kennis, ook de kennis in het algemeen ontbreekt.
Degenen die enige invloed zouden kunnen uitoefenen - en dat zijn zeker niet de mijnwerkers, maar wij - weten niet genoeg om de juiste keuzes te maken, omdat we verstoken zijn van de juiste informatie of omdat we simpelweg verkeerd geïnformeerd worden Je zou van een ‘gebroken systeem’, kunnen spreken. Het probleem is echter dat we nooit weten of een systeem kapot is,, omdat we de relaties die iets tot een systeem maken niet helder kunnen zien. Hoe kunnen we het leven van een mijnwerker in Manono koppelen aan de bestuurder van een Tesla-auto of aan iemand met zonnepanelen op zijn huis? Een systeem bestaat bij de gratie van een reeks elementen die afhankelijk van elkaar zijn, maar die afhankelijkheid moet wel duidelijk zijn. Een aantal vooronderstellingen is noodzakelijk om te weten of we een goed of slecht systeem bij de hand hebben. Goede informatie is een absolute voorwaarde, niet alleen over de afzonderlijke delen, maar ook over de manier waarop je naar het systeem kijkt Een alomvattende totaalvisie is noodzakelijk.
Deze tentoonstelling probeert iets van zo’n visie te bieden, waarbij de kunstenaars veel ruimte laten voor een wereldwijde discussie met mensen uit de praktijk om een beter zicht te krijgen op hoe de dingen werken. Van de mijn in Manono tot de Australische batterij naar de Chinese toepassing en terug naar de pikhouweel in Afrika. Het logo van een TESLA-auto verbindt fraai die onderlinge verbondenheid, zoals te zien is in een van de werken in de tentoonstelling.
De afhankelijkheidsrelaties tussen bij voorbeeld verlangen, energieverbruik, delfstofwinning, ongelijkheid en de rol van informatie en bewustzijn worden in deze tentoonstelling mooi uiteengezet.
Deze tentoonstelling poogt vooral deze relaties tot in detail te onderzoeken, teneinde een bewustwording op gang te brengen zowel van onszelf als van onze omgeving. Misschien zoeken we hiermee naar een systeem van de wereld waarin we zouden willen leven en we vragen ons af of een dergelijk systeem wel werkbaar is. Het is nodig dat we mensen inzicht in deze complexe zaken bieden. Bovendien moeten we ook onze rol als kunstenaars in ogenschouw nemen.
Ik citeer de auteur Amitav Gosh: “Culture generates desires — for vehicles and appliances, for certain kind of gardens and dwellings— that are among the principal drivers of the carbon economy”.
Hoe bepalen we als kunstenaar bijvoorbeeld onze positie ten opzichte van de samenhang tussen behoefte, energie en de winning van grondstoffen? Hoe vinden wij een uitweg uit de fossiele economie?
En nu terug naar de mijnwerker: het zou zo eenvoudig zijn om de cirkel rond te maken tussen degene die de pikhouweel hanteert en de meerwaarde die dat oplevert en die terugploegen naar de activiteit die de meerwaarde creëerde? Het zou zo eenvoudig kunnen zijn. We zijn immers allemaal mede-eigenaar van deze aarde. Het ligt echter veel moeilijker, omdat we eerst dat alomvattende inzicht moeten ontwikkelen hoe met dat gezamenlijke eigendom om te gaan.
Nina Glockner / artist
Nina Glockner studeerde filosofie in Berlijn, beeldende kunst in Groningen en Istanbul en ontving haar MFA aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Haar werk werd getoond tijdens festivals en in tentoonstellingen in Nederland, Japan, Duitsland en Brazilië. Ze is gastdocent aan kunstacademies in Gent, Amsterdam en Zürich en was resident aan de Jan van Eyckakademie in Maastricht.
Gerelateerd:Je Verdient Het / project
De installatie Bloed Suiker van Patricia Kaersenhout © Aatjan Renders
Maurice Bogaert / artist
Maurice Bogaert (Heerlen 1975)
Bogaert studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunst in Maastricht en voltooide in 2001 een master aan het Piet Zwart Instituut in Rotterdam.
De laatste jaren heeft Bogaert aan een serie projecten gewerkt, waarin verschillende media zoals architectuur, film, tekst en beeldende kunst samenkomen tot een totaalervaring. Soms waren dat extreem grote ‘walk through’ installaties en dan weer oneindig kleine schaalmodellen. Allemaal op hun eigen manier zijn het pogingen om begrippen als camerabeweging en montage te vertalen naar de fysieke ruimte.
Bogaert woont en werkt in Amsterdam
Gerelateerd:Smoke and Mirrors / project
Doorkijken naar het werk van Annaleen Louwes / program
Sunday, February 12, 2017 -
Zaaloverzicht FERNWEH; beeld: Aatjan Renders
Une histoire: le miel aux lèvres / project
Saturday, April 1, 2017 - Sunday, May 21, 2017
Une Histoire: Le Miel Aux Lèvres
Thierry Oussou ontwikkelde speciaal voor Cargo een taallaboratorium, waarin hij bwijsmateriaal aandraagt voor zijn aanname dat de authentieke betekenis van veel woorden en uitdrukkingen door kolonisatie en globalisering verloren zijn gegaan.
Interviews met mensen die deze transformatie van dichtbij hebben meegemaakt, vormden de basis voor zijn vergelijkend onderzoek. Deze worden in 4 talen (Fon, Frans, Nederlands en Engels) opgenomen in een ruimte vullend kunstenaarsboek, dat zich laat lezen als Une histoire: le miel aux lèvres.
Gerelateerd:Thierry Oussou / artist
Une Histoire, le miel aux lèvres - round table talk / program
Une histoire, le miel aux lèvres - Bart Luirink (ZAM) in gesprek met Thierry Oussou / program
Une Histoire, le miel aux lèvres - Mi a no mi Ik ben niet i Trefossa (2015) - Ida Does - filmvertoning / program
Lost Paradise: from Utopia to Dystopia / artist
Display met kunstenaarsboeken. @Natascha Libbert
Volgens de Frans/Nederlandse grafisch ontwerper/beeldend kunstenaar Balta (alias Anne-marie Durand, 1958 Marseille) kunnen begrippen als taal, houding en gewoonte nooit als vanzelfsprekend beschouwd mogen worden als het om identiteit gaat. De identiteit van iemand biedt een persoonlijke kijk op diegene en de manier waarop iemand in de wereld staat. De wijze waarop iets benoemd en gevormd wordt, heeft vaak ook zijn weerslag op hoe er naar een persoon gekeken wordt. In haar werk onderzoekt Balta alle mogelijke invloeden die een rol (kunnen) spelen in iemands identiteit.
Balta woont en werkt in Amersfoort.
Gerelateerd:Lost Paradise: from Utopia to Dystopia / project
Rearrangement of Priorities #2 / artist
The Rainbow Soulclub is een initiatief van beeldend kunstenaars Saskia Janssen en George Korsmit en is opgericht in september 2005. De club komt wekelijks bij elkaar in Blaka Watra, een opvang voor dak- en thuislozen en harddruggebruikers van de Regenboog Groep in Amsterdam. Tijdens die bijeenkomsten worden ontmoetingen georganiseerd tussen daklozen en kunstacademie studenten. Tijdens hun opleiding begeven studenten zich voornamelijk in de veilige omgeving van de academie en bestaat hun sociale omgeving voornamelijk uit medestudenten. De sociale omgeving van de cliënten van inloophuizen en gebruikersruimtes daarentegen bestaat vooral uit mede-gebruikers, mede-daklozen en hulpverleners. Beide groepen ontmoeten met de kunstenaars-in-spé ‘vreemden’, die ze anders niet zo snel zouden ontmoeten.
Gerelateerd:Rearrangement of Priorities #2 / project
DUSK van Annaleen Louwes / project
Wednesday, February 1, 2017 - Sunday, March 19, 2017
DUSK
Typerend voor het werk van Annaleen Louwes is haar geduld en precizie waarmee zij kwetsbare mensen portretteert: psychiatrisch patiënten, gevangenen of zomaar mensen. Met eindeloos geduld verbindt Louwes hun kwetsbaarheid met schoonheid. Zonder uitspraken over hun levens te doen, geeft zij haar ‘modellen’ eigenwaarde mee en laat daarmee laat impliciet de menselijke conditie zien.
DUSK is niet alleen het eerste project in Cargo in Context, maar is ook Louwes' eerste film. Het drieluik over de transitie van de Houthaven kan als opmaat worden gezien voor het gebruik van film in haar oeuvre.
Louwes gebruikte het vluchtige karakter van de Houthaven als metafoor. In bouwtechnisch opzicht gebeurt hier nog steeds van alles; de woestenij van opgespoten zand markeert het nieuwe land, de horizon wordt doorkliefd door hijskranen, terwijl steeds meer nieuwe bewoners zich vestigen in de gereed gekomen appartementen. Ook in de haven zelf heerst nog volop bedrijvigheid: vrachtschepen laden en lossen er hun waar om de volgende dag ongezien weer van wal te steken.
Louwes observeerde en registreerde al deze bewegingen, maar boorde daaronder een voor het normale oog onzichtbare wereld aan. Met het decor van de Houthaven componeerde zij een atmosferisch drieluik, die een beeldenreeks opleverde, waarmee in haar werk voor het eerst het verstrijken van tijd manifest werd.
Gerelateerd:Annaleen Louwes / artist
FERNWEH / project
Levens Compensatie Loterij / artist
Spaghnum Moss, Suzie van Staaveren, 2022, houtsnede.
Over Suzie van Staaveren
Suzie van Staaveren (1991) studeerde in 2016 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. De keuzes die zij in haar werk maakt, zijn een afweging tussen artistieke intenties en de toeschouwer. De afgelopen twee jaar heeft zij zichzelf een nieuwe rol toebedeeld van bemiddelaar. In haar optiek is een bemiddelaar iemand die naar compromissen toewerkt, iemand die behoeftes vanuit verschillende perspectieven onderzoekt en probeert te begrijpen en vanuit deze filosofie opzoek gaat naar een aanvaardbaar evenwicht. In haar werkwijze beschouwt zij derhalve het materiaal, de toeschouwer, de kunstenaar en de omgeving als betrokken partijen, waartussen compromissen tot stand kunnen worden gebracht. Door zichzelf in de rol van bemiddelaar te plaatsen, bevraagt zij al deze verschillende betrokken partijen inclusief haar eigen rol als kunstenaar.
Deze houding zie je ook terug in eerder werk, in de manier waarop zij zich als kunstenaar verhoudt tot de toeschouwer. In 2017 creëerde zij met de serie Shapeshifters bewust ruimte voor de invloed van anderen, met als doel de ervaring van het object op een meer tastbare manier te laten indalen en zodoende de toeschouwer en het werk dichter bij elkaar te brengen. Met twee werken uit deze won Van Staaveren dat jaar de Koninklijke Prijs voor de Vrije Schilderkunst.
De afgelopen jaren bracht zij haar rol als bemiddelaar tot uiting in relatie tot materiaalgebruik en onderzocht zij alle stappen vanaf de oorsprong van het materiaal tot aan de toepassing. Zij begon dit onderzoek door zich op één specifiek materiaal te focussen. Dit werd hout, omdat het zowel een levende entiteit (de boom) als een dood materiaal (een balk) betreft. Daarnaast, zo redeneert zij, maakt de boom onderdeel uit van een grotere eenheid: ‘het bos’. Zij verdiepte zich in het materiaal vanuit verschillende perspectieven. Begin 2019 maakte zij een onderzoekreis naar Australië, waar zij samenwerkte met een arborist (een boomspecialist). Het werk van een arborist is enerzijds constructief, door te kijken naar de manier hoe een boom of bos het beste beschermd kan worden en anderzijds juist destructief, wanneer bijvoorbeeld besloten wordt een boom te rooien voor bebouwing. Tijdens deze samenwerking heeft Suzie veel bomen gekapt, maar las zij ook het boek The Hidden life of trees (Wohlleben 2017) over de intelligente belevingswereld van bomen en hoe deze met elkaar communiceren. Dit bracht een intern conflict bij haar teweeg. Enerzijds groeide haar interesse in alle aspecten van de boom als levende entiteit, anderzijds was zij nu zelf betrokken bij het kappen van bomen. Het leerde haar echter ook veel over de motieven op het niveau van particulieren, gemeenten, wetgeving, natuurbehoud en stedelijke ontwikkelingen.
In de zomer van 2019 bracht Suzie haar verrijkte artistieke visie op hout tot uitdrukking in het project Kompromiss, waarvoor zij twee maanden samenwerkte met kunstenaar Bernice Nauta en curator Robbie Schweiger op het landgoed Kalkhorst in Duitsland. Met een lokale arborist heeft zij sculpturen gemaakt van het hout van afgestorven bomen, die zij op het landgoed vond.
Ook haar werk Necklace for a tree kwam hier tot stand. Een serie kettingen met op de hangers de Latijnse naam die zij de bomen in het arboretum rondom het landgoed omhing. Deze waren als bedoeld als een ‘goedmakertje’: zowel een spijtbetuiging als een alibi, omdat iedereen weet dat het kwaad reeds geschied is.
Het boom-imkeren en de symbiotische relaties die daarmee verbonden zijn, hebben er voor haar toe geleid verder te onderzoeken op welke manier(en) levende planten onderdeel van haar kunstpraktijk zouden kunnen zijn. Een logische vervolgstap was Plot Project (werktitel), de aanleg van een experimentele tuin op een stuk grond dat haar familie ter beschikking stelde. De aanleg van deze tuin bracht haar ervaring en een voorsprong om zo’n proces te kunnen overzien voor landschapsprojecten die zij zo mogelijk in de toekomst wil ontwikkelen.
Met de Levens Compensatie Loterij zet Suzie een logische vervolgstap in haar rol als kunstenaar-bemiddelaar. Met de Loterij bemiddelt zij de relatie tussen kunst, natuur, wetenschap en publiek door wetenschappelijke kennis over CO2-compensatie minder abstract te maken. Dit doet zij wederom met het doel deze thematiek op een even prikkelende als visuele manier met het publiek te delen.
Een onderzoeksbeurs van het Mondriaan Fonds (2021) stelde haar in staat zich in het fenomeen CO2-uitstoot en -compensatie te verdiepen en een netwerk van instituties en experts op te bouwen. Dat netwerk stelt haar nu in staat deze materie in een veelomvattend project te transformeren. Met de Levens Compensatie Loterij is het moment gekomen dat Van Staaveren haar kennis met een groot publiek kan delen door deze in beelden en events tastbaar te maken. Het ontwerp en de distributie van het lot vormt hierin het eerste statement. Het lot is een klein kunstwerk dat mensen gratis ontvangen. Vervolgens neemt Suzie tijdens haar residency in het Amstelpark verschillende groepen studenten (van basisschool tot universiteit) en argeloze parkbezoekers mee in haar zoektocht naar veenherstel, CO2-uitstoot en -compensatie. Daarop volgt de trekking die geïntegreerd wordt in een performatief evenement waarvoor Suzie niet alleen een rol in de scenografie, maar ook een in de regie en de registratie van de performance heeft. Tot slot volgt een expositie waarin de balans wordt opgemaakt van 2 jaar onderzoek en de visualisering daarvan.
http://www.suzievanstaaveren.com
Natascha Libbert / artist
Undermined ©Matthijs Immink
Na een carrière als account manager bij een reclamebureau, besloot Natascha Libbert alsnog naar de kunstacademie te gaan. Zij studeerde in 2009 af aan de afdeling fotografie van de Koninklijke Academie voor de Beeldende Kunst (KABK) in Den Haag. Sinds 2014 werkt ze full-time als beeldend kunstenaar en freelance fotograaf. Ze combineert werk in opdracht met haar eigen kunstprojecten.
Natascha Libbert (1973) woont en werkt in Amsterdam,
Gerelateerd:UNDERMINED / project
Monday, September 25, 2017 -
met Nan van Houte, Gerco Ruijter, Reyn van der Lugt, Taco Hidde Bakker, Frank van der Stok, Petra Noordkamp en zo'n 40 anderen
Pjotr Muller: una giornata particulare, Cargo Almere 2004
een project in de openbare ruimte van Spaarndammerbuurt en Houthaven / project
Friday, August 27, 2021 - Saturday, October 23, 2021
Flyer Weg die muur!
Over Weg die muur!
Aimée Zito Lema woont reeds geruime tijd in de Spaardammerbuurt. Zij stuitte onlangs op een archief dat intrigerend fotomateriaal en documenten over de Spaarndammerbuurt bevat uit de periode 1940-1990. Uit dit archief valt veel op te maken over deze van oorsprong 'arbeiderswijk’, waar veel communisten en socialisten woonden en nog wonen. Veel van de bewoners waren destijds werkzaam in de Houthaven en in de lokale suikerwerkfabriek. De archiefbeelden en -teksten geven goed de strijd weer, die hier van oudsher geleverd is rondom verkrotting, innovatie, protest, woningnood, werkeloosheid, armoede et cetera.
De Spaarndammerbuurt toen en nu | De (nieuwe) Houthaven
De Spaarndammerbuurt is momenteel sterk aan gentrificering onderhevig. Het is desondanks nog steeds een typische Amsterdamse volksbuurt. Begin deze eeuw werd door de bewoners met argusogen gekeken naar de plannen voor stadsuitbreiding en met name naar de transitie van de Houthavens tot een grootschalig woongebied. In het stedenbouwkundig plan voor de (nieuwe) Houthaven werd een opwaardering van de Spaarndammerbuurt meegenomen. De winkel- en zorgfunctie wer aan ‘Spaarndam’ toegewezen en de woon- en recreatie-functie aan de nieuwe Houthaven. Het bezwaar van de ‘oude’ wijk dat het daarmee de directe verbinding met de IJ-oevers kwijtraakte, werd gecompenseerd met een tunnel onder de verbindingsweg tussen beide wijken en een ruim, langgerekt park als groene verbindingszone tussen de beide gebiedsdelen. Inzet van de planners was om beide wijken sociale cohesie met elkaar aan te laten gaan. De goede bedoelingen ten spijt, heeft het nog alle schijn van een tweedeling.
Het is Zito Lema’s ambitie om dit gat middels een serieel publiek werk proberen te dichten. De sfeer tussen kinderen en hun ouders onderling op de OBS De Spaarndammerhout, die op de grens van beide wijken staat, stemt haar optimistisch.
Zito Lema beoogt met een (tijdelijke) seriële ingreep op de grens van publieke en private ruimte in beide buurten. Zij wil delen uit het bewuste archief herbewerken en deze combineren met betekenisvolle ‘quotes’ uit de interviews die zij met zo divers mogelijke Spaarndammerbuurt- en Houthavenbewoners wil afnemen. Behalve op de mensen die op de archiefbeelden voorkomen, ligt haar focus ook op de architectuur én de in de tijd evoluerende typografie op gebouwen en protestuitingen. Een combinatie van al deze elementen moet zijn beslag krijgen in een een hele verschillende reeks ontwerpen, die Aimée samen met grafisch ontwerper Paul Gangloff wil realiseren. Een lokale meester kleermaker is inmiddels bereid gevonden uit de speciale stof waarop de ontwerpen vorden gedrukt zo'n 60 gordijnen te maken. Deze moeten in woonhuizen en winkels een plaats krijgen langs een route, die van Spaarndammerbuurt naar Houthavenen en weer terugloopt. Bij Museum Het Schip, dat Cargo en Zito Lema's project gastvrijheid verleent, is een routekaart verkrijgbaar. Hier begint en eindigt de route ook.
Het idee van gordijnen is haar ingegeven omdat deze het ‘binnen’ en het ‘buiten’ nadrukkelijk laten zien en daarmee voor verbinding zorgen, privélevens met de publieke ruimte, het individu met de gemeenschap en de geschiedenis en het heden. Gordijnen zijn voor Aimée sleutels tot verbinding, zowel tussen de wijken onderling als tussen hun bewoners.
In het kader van deze kunstroute wordt ook een intensief publiek programma gerealiseerd. Behalve de gebruikelijk live column, waarmee Cargo haar projecten opent, staan er vooralsnog een lezing over de buurt(en), een workshop 'Spandoeken maken' en een theaterworkshop met kinderen op het programma.
Aimée doet samen met de stagiaires (beiden UvA master studenten Cultuur en Politiek) Emma Hogendorp en Marie van der Veen, het archiefonderzoek; ook nemen zij gedriëen een reeks interviews af onder bewoners en andere betrokkenen uit beide buurten.
Mede mogelijk gemaakt met steun van: het Amsterdamse Fonds voor de Kunsten, het Prins Bernard Cultuurfonds.
Gerelateerd:Aimée Zito Lema / artist
Deuce: kunstenaarsgesprek olv Bert Steevensz / program
Sunday, April 22, 2018 -
Bert Steevensz, Tiong Ang, Christine van den Bergh en Naro Snackey
Gerelateerd:Naro Snackey / artist
DEUCE / project
Aangedaan / about
Baukje Trenning ©Corne Bastiaansen
Baukje Trenning – Aangedaan (26.05.2002-07.07.2002)
Ik leerde het werk van Baukje Trenning kennen naar aanleiding van een project dat zij destijds in opdracht van Rijksbouwmeester in Hansweert/Zeeland realiseerde. Op het enorme opslagterrein van Rijkswaterstaat herordende zij alle harde bouwmaterialen, met als resultaat een wonderschoon landschap. De materialen die Trenning er naar haar hand en vorm zette, riepen bij mij ogenblikkelijk associaties op met de manier met de manier waarop de stedenbouwkundige ‘Godfathers’ de kale poldervlakte met hun ontwerpen en bebouwing naar hun hand hadden gezet.
Ik raakte geïntrigeerd door de mij nog onbekende jonge kunstenaar/ontwerper en zocht haar op in haar haar studio. Afgestudeerd aan de Design Academy in Eindhoven bleek zij zich toegelegd te hebben op de eigenschappen van materialen en met name van de harde soort. Ik nodigde haar uit voor het eerste project in Cargo in de veronderstelling om met haar werk te kunnen laten zien hoe hard ook zacht kan zijn. Dit ter weerlegging van het vaak gehoorde vooroordeel dat Almere slechts uit saaie stenen bestaat.
Anno 2022 is Baukje Trenning docent aan de Academie voor Bouwkunst in Amsterdam en met haar eigenzinnige ontwerpen in (bak)steen veel gevraagd door architecten en de harde industrie.
Esther Agricola nodigde ik uit een column te schrijven, deze is hier terug te lezen.
Annaleen Louwes / artist
After party na DUSK, Annaleen Louwes gaf de aftrap 29 januari 2017
Het werk van Annaleen Louwes (Zevenhuizen 1958) wordt gekenmerkt door haar indringende portretten van kwetsbare mensen: psychiatrisch patiënten, gevangenen of zo maar mensen waar haar blik onverwacht op valt. Met eindeloos geduld verbindt Louwes hun kwetsbaarheid met een onbenoembare schoonheid. Zonder uitspraken over hun levens te doen, laat Louwes haar 'modellen' in hun eigenwaarde en hiermee legt zij ook de menselijke conditie bloot.
Gerelateerd:DUSK / project
FERNWEH / project
Monday, September 6, 2021 -
Wie doet ermee aan onze wandeling? We gaan dwars door de muren naar onze buren en gaan in hun schoenen staan. Is een goede buur werkelijk beter dan een verre vriend? En als alle muren zijn doorbroken, wie bouwt ze dan weer op? En weet je dan nog waar je woont? Hoe het was, of hoe het worden moet? Wie de schoen past, trek hem aan! Oeps… Wie ben ik ook alweer?
Onder begeleiding van theatermaker Annemarie Ooft organiseert Cargo in Context een vierdaagse theaterworkshop met publiek toegankelijke presentatiein Buurtcentrum de Horizon. Deze échte theatervoorstelling is gemaakt voor, door, over en met buurtbewoners in de Spaarndammerbuurt en Houthaven…met jullie dus! In een korte tijd maken we samen een voorstelling die alle muren wegblaast en die onze buurtgenoten zich nog lang zullen herinneren!
Annemarie Ooft is schrijfster, theatermaker, docent en als assistent Welzijn betrokken bij Buurtwerk Westerpark. Ze stond in verschillende producties en heeft o.a. theater gemaakt met vluchtelingen en zij-instroomklassen. Ze werkt vanuit het motto ‘spelen en je kunnen uiten is het belangrijkste in het leven, we blijven allemaal kinderen, hoe oud je ook bent’.
Cargo in Amsterdam / about
Team Cargo in Context: Anna Kućma (links), Laura Bokhoven (rechtsboven), Marie van der Veen (rechtsonder, staand) en Emma Hogendorp (linksonder, zittend).
Over Cargo in Context en Cargo op Drift
Cargo in Context was de opvolger van Cargo, een non-profit projectruimte, die vanaf 2002 op De Realiteit in Almere zijn thuisbasis had. Met een grote omweg streek Cargo in oktober 2016 neer in de Houthaven in Amsterdam, in broedplaats de Bonte Zwaan. Al snel na de uitbraak van de pandemie in 2020 werd duidelijk dat Cargo deze unieke locatie moest opgeven, omdat de huur een onevenredige wissel op het werkkapitaal trok. Op 1 augustus dat jaar werd de Bonte Zwaan aldus verleden tijd en is Cargo letterlijk OP DRIFT gegaan. Zij ging echter onverminderd door, om samen met kunstenaars enigszins schurende projecten te ontwikkelen om daarmee een betekenisvolle bijdrage te leveren aan het maatschappelijk debat en de rol van kunst en kunstenaars hierin. Per project werd een intensief ‘publiek programma’ samengesteld, dat het onderhavige project voor een breed publiek wil verdiepen. In oktober 2022 besloot Cargo het stokje definitief neer te leggen. Lees hier Cargo's laatste nieuwsbrief terug.
Suzie van Staaveren - Levens Compensatie Loterij
Aimée Zito Lema - Weg die muur!
Remco Torenbosch - On property
UNLOCKED/RECONNECTED
Rearrangements of Priorities #7
On-Trade-Off; The Weight of Wonders
Van hout en dingen die voorbijgaan
UNDERMINED
Impossible Journeys to the Netherlands, Russia and Persia; now and then
Lost Paradise: from Utopia to Dystopia
Rearrangement of Priorities #2
FERNWEH
Je Verdient Het
DEUCE
Smoke and Mirrors
Bloed Suiker
Une histoire: le miel aux lèvres
Annaleen Louwes - DUSK
Een volle boot tijdens een college van stedenbouwkundige Ton Schaap
The Kaddu Wasswa Archive - Andrea Stultiëns / project
Friday, May 4, 2012 - Friday, August 31, 2012
Preview The Kaddu Wasswa Archive
Het werk van Andrea Stultiëns (Roermond 1974) was mij als curator al langer bekend, maar vlak voor vertrek naar Rwanda, zag ik in het Nederlands Fotomuseum in Rotterdam haar project de Kaddu Wasswa Archive, dat toen zeker met het oog op mijn aanstaand vertrek naar dezelfde regio indruk maakte.
Het 'Archief' betreft de visuele biografie van de in 1933 geboren Oegandees Kaddu Wasswa. Hij speelde lange tijd een belangrijke rol in zijn local community als onderwijzer en sociaal werker. Van jongs af aan al documenteerde hij vrijwel al zijn activiteiten: schrijvenderwijs, fotograferend en middels het verzamelen van krantenknipsels en beelden. Zijn eigen geschiedenis laat ook die van Oeganda zien.
Stultiëns ontdekte dit omvangrijke archief via zijn kleinzoon en fotograaf Arthur C Kisitu. Na een intensieve kennismaking samen met Kisitustelde Kaddu Wasswa haar in de gelegenheid zijn levensverhaal middels het archief te vertellen.
Tijdens de duur van de tentoonstelling gaf Andrea Stultiëns een workhop fotografie voor zo'n 20 studenten en kunstenaars die gedurende drie dagen in Nyanza neerstreken.
In Rotterdam kwam bij de expo tevens de lijvige catalogus uit die het complete verhaal laat zien: The Kaddu Wasswa Archive, A visual biography; Andrea Stultiëns, Kaddu Wasswa John en Arthur C. Kisitu; Uitgeverij: Post Edtions Rotterdam, 2010
Cargo in Context / contact
e: info@cargoincontext.org
m:+ 31 (0)6 21439157
Rechtspersoon Cargo in Context
Cargo in Context is een Stichting, ingeschreven bij de Kamer van Koophandel Amsterdam onder nummer 52096939
Cargo-bestuur
Paul ’t Hart (voorzitter)
Wytske Visser (secretaris)
Marjolijn Bronkhuyzen (lid)
Joseefke Brabander (penningmeester)
Blijf op de hoogte
Sunday, April 9, 2017 -
Gerelateerd:
Thierry Oussou / artist
Une histoire: le miel aux lèvres / project
Cargo en haar Publiek Programma
Theatermaker en actrice Annemarie Ooft leidt in september een theaterworkshop voor alle leeftijden.
In Cargo's projecten vormt een publiek programma steeds een integraal onderdeel van het onderhavige project. Het programma wordt ontwikkeld teneinde de essentie van zo'n project nóg beter te laten indalen. Het kan variëren van een lezing, een discussie, filmvertoning, een workdhop tot een performance.
De toegang is (doorgaans) gratis, maar reserveren wordt altijd aangeraden.
Publiek Programma
momenteel:
aanstaand:
geweest:
Finissage Weg die muur!
Workshop: Spandoek maken met Aimée Zito Lema en Paul Gangloff
Lezing: Spaarndammerbuurt en Houthaven, toen, nu en straks
Theaterworkshop: Weg die muur!
ON PROPERTY: Panel discussion and The Real Estate State 16 juli 2020
ON PROPERTY: screening PUSH (2019) en inleiding van Indira van 't Klooster
On-Trade-Off: LUNA-talk; gemodereerd door Marjolijn Dijkman en Maarten Vanden Eynde
On-Trade-Off: filmprogramma, samengesteld door Rosa Spaliviero
On-Trade-Off: screening The Congo Tribunal, gevolgd door kunstenaarsgesprek
Van Hout en de dingen die voorbijgaan: boottocht langs de oevers van de Houthavens olv stedenbouwkundige Ton Schaap
Van Hout en de dingen die voorbijgaan: ontmoeting tussen oude en nieuwe bewoners/werkenden in de Houthaven
Undermined: een gesprek tussen Natascha Libbert en Peter Delpeut
Je Verdient Het - Lezing Floor Milikowski - Van wie is de Stad?
Deuce: gamelan concert van Sinta Wullur en Inez Liem
Deuce: kunstenaarsgesprek olv Bert Steevensz
Je Verdient Het - workshop Khalid Amakran ism ONS Bank/Het Instituut
Smoke and Mirrors - Geluidswandeling door de Houthaven naar een concept en begeleid olv Soundtrack City
Smoke and Mirrors - kunstenaarsgesprek tussen Maurice Bogaert en Edwin Zwakman
Patricia Kaersenhout - Blood Sugar/Bloed Suiker - screening Sporen van Suiker van Ida Does
Une Histoire, le miel aux lèvres - Mi a no mi Ik ben niet i Trefossa (2015) - Ida Does - filmvertoning
Une Histoire, le miel aux lèvres - round table talk
Une histoire, le miel aux lèvres - Bart Luirink (ZAM) in gesprek met Thierry Oussou
DUSK - architectuurwandeling door de Houthaven olv De Gebouwengids
DUSK - lezing Zef Hemel - De toekomst van de stad (een pleidooi voor de metropool)
DUSK - lezing Merel Bem 'Doorkijken'
Sunday, October 17, 2021
Saturday, October 2, 2021
Thursday, September 9, 2021
Monday, September 6, 2021
Monday, November 16, 2020
Thursday, July 9, 2020
Thursday, December 12, 2019
Sunday, December 8, 2019
Sunday, November 24, 2019
Sunday, October 6, 2019
Sunday, September 15, 2019
Sunday, July 14, 2019
Thursday, June 28, 2018
Sunday, May 27, 2018
Sunday, April 22, 2018
Thursday, February 15, 2018
Sunday, November 26, 2017
Saturday, November 25, 2017
Monday, September 25, 2017
Sunday, May 21, 2017
Friday, April 21, 2017
Sunday, April 9, 2017
Sunday, March 12, 2017
Sunday, February 26, 2017
Sunday, February 12, 2017
Van Hout en die dingen die voorbijgaan: boottocht langs de oevers van de Houthavens olv stedenbouwkundige Ton Schaap / program
Sunday, October 6, 2019 -
Wat een kalme vaart beloofde te worden langs de oevers van de Amsterdamse Houthavens, werd vanwege het hondenweer een ''tocht over de noordelijke Beringzee''. De wederwaardigheden en anekdotes die stedenbouwkundige Ton Schaap echter wist te vertellen overstemden het heftige geluid van de slagregens. De boot zat nagenoeg vol met mensen die aan Schaaps' lippen hingen.
Gerelateerd:Van hout en de dingen die voorbijgaan / project
Delphine Bedel, Inez de Brauw, Koos Buster en Iede Reckman / artist
UNDERMINED / project
Friday, June 14, 2019 - Saturday, July 27, 2019
Het Parool donderdag 13 juni daags voor de opening
Over Natascha Libbert (1973)
Libbert studeerde fotografie aan de Koninklijke Academie in Den Haag (KABK). Sinds 2014 is zij full time beeldend kunstenaar/fotograaf en wisselt zij vrij werk af met opdrachten. Zij werkte onder meer voor de ING Collectie, de Rijksdienst voor Cultureel Erfgoed, Marie-Stella-Maris Foundation, diverse musea en voor advocatenkantoor Kennedy Van der Laan. Een van haar laatste opdrachten kreeg zij van de Provincie Noord Holland, voor wie zij de vermaarde sluizen in IJmuiden vastlegde, vlak voor deze vervangen zouden worden. Deze opdracht resulteerde in Libbert’s persoonlijke zoektocht door de wereld van de scheepvaart, die zij vastlegde in haar boek I went looking for a ship. (The Eriskay Connection).
Het werk van Libbert gaat veelal over ogenschijnlijk onschuldige plekken en landschappen, waarin zij sporen die mensen erin achterlaten, subtiel voelbaar maakt. Voor undermined deed zij onderzoek naar de schadelijke gevolgen van onze omgang met de aarde in het antropoceen.
Natascha Libbert woont en werkt in Amsterdam.
Edo Dijksterhuis schreef over de tentoonstelling in het Parool. Klik op deze link om hem te lezen.
Annaleen Louwes | Fernweh / edition
© Annaleen Louwes
Zowel uit filmisch drieluik DUSK als uit FERNWEH kwam een editie voort; prijs = € 300; mét lijst € 350 excl BTW
2018
various sizes
oplage van 10
Digital print op papier
ongelijst: € 300,= | gelijst: € 350 (excl. 6% BTW)
Cargo in Nyanza, Rwanda
momenteel:
aanstaand:
geweest:
The Kaddu Waswa Archive
Friday, May 4, 2012 - Friday, August 31, 2012
Vestiges of a Genocide
Friday, May 4, 2012 - Friday, August 31, 2012
Photography from East, West and South Africa
Kid's Studio
Kingship & Kinship
Rwesero Art Museum (The National Art Gallery), Nyanza, Rwanda. Van Nederland/Almere naar Rwanda/Nyanza In maart 2011 vertrok ik met de Stichting Cargo in Context en een beurs van het toenmalige Fonds BKVB naar Rwanda, om daar en in omliggende landen onderzoek te doen naar de betekenis van kunst in post conflict staten. Al snel werd in Butare (nu Huye) een tamelijk eenvoudig, maar zeer aangenaam huis gevonden, waar vooral de tuin met rijke avocadobomen en ander exotisch groen paradijselijk aandeed. Ik voelde me in mijn nieuwe omgeving vrijwel meteen als een vis in het water. Het Rwesero Museum voor moderne kunst had ik bij een eerdere reis naar Rwanda al bezocht en na een hernieuwd bezoek leek het me eigenlijk ideaal om onderzoek en museale praktijk met elkaar te combineren. Aldus solliciteerde ik bij de directeur generaal van het Institute National of Museums of Rwanda (INMR); deze reageerde eerst achterdochtig maar trok geleidelijk bij toen ik toezegde dat ik gedurende 1 jaar (mbv de BKVB-beurs + Cargo kapitaal) voor mijn eigen salaris kon zorgen. Ongelooflijk: nog geen 4 weken in Rwanda en ik had al een 'echte' baan. Mijn naaste collega's in het museum schrokken eerst wel een beetje van deze muzungu (zoals de witte mensen er genoemd worden), maar waren allang blij dat ik Frans sprak. Sinds pas een jaar werden alle Rwandezen geacht om ipv Frans en Kinyarwanda op het werk Engels te leren lezen en schrijven. Dit omdat het land zich én wilde ontdoen van de door de Belgen opgelegde Franse taal én zich ook qua taal aan de Common Wealth wilde commiteren. Voor velen was dat Engels nog best een 'dingetje'. Okay, ik werkte dan wel in een museum met een eigen collectie, maar had al snel door dat het museum stilstaand water was, waar behalve de ontvangst van schoolklassen en wat schaars individueel bezoek niet veel gebeurde. De beteksting was in Kinyarwanda of in het Frans op etiketten getypt of met de hand geschreven. De werken hingen en stonden er veelal bestofd bij, terwijl schoonmaakster Jeanne wel de hele daf bezig was met het boenen van de vloeren. Ik kreeg geleidelijk ook door dat er in het museum niet veel mócht en kón gebeuren. De collega's bleken geen enkele verantwoordelijkheid te hebben en werden verondersteld vooral niet zelf initiatief te tonen. De angst, de achterdocht iets verkeerd en/of ongevraagd te doe regeerde tot in de kleinste kieren van het gebouw. Bij de Directeur Generaal (De DG) stelde ik van alles voor, maar liep er steeds tegen dikke muren. Echter heel af en toe zag ik toch kans iets door te drukken. Zoals een nieuwe beteksting van de werken, die door de veel te jong gestorven Bas Oudt (1956-2014) werd verzorgd. Ook deed ik voorstellen voor een nieuwe collectie-opstelling en tijdelijke tentoonstellingen met een publiek programma. Hierop werd steeds met grote terughoudendheid gereageerd. Met de kennis van nu, moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat ik me er nauwelijks gerealiseerd heb met welke cultuur resp systeem ik in Rwanda te maken zou krijgen. Terugkijkend op mijn werk daar, denk ik dan ook wellicht iets té voortvarend mijn zinnen te hebben doorgedreven. Daar was in een cultuur, die tot op de dag van vandaag volstrekt top down gedicteerd wordt, niemand van gediend. Niettemin zijn er tijdens mijn periode in het museum best mooie dingen gerealiseerd: twee solo tentoonstellingen: Andrea Stultiëns – The Kaddu Waswa Archive en Pieter Hugo – Vestiges of a Genocide; twee groepstentoonstellingen: Kingship & Kinship: Lilian Nabulime, Médard Bizimana en Peterson Kamwathi en Photography from East-, West- and South Africa: Sammy Baloji, James Uche Iroha en Santu Mofokeng De definitieve beteksting door studenten grafisch ontwerp van de Koninklijke Academie van de Beeldende Kunst (KABK, Den Haag,) olv hun docent Roosje Klap. Zij ontwierpen ook een nieuwe bewegwijzering in en naar het museum. Tot slot werd mede door een genereuze gift van Andrea Stultiën van de multiples uit het Kaddu Wasswa Archive, de realisering van de Kid's Studio mogelijk gemaakt. In 1917, drie jaar na mijn vertrek, verhuisde het museum helaas naar Kanimbe, een voorstadje van de hoofdstad Kigali. Toen ik het museum daar in 2019 bezocht bleek er qua opstelling en beteksting nog weinig zichtbaar van de inspanningen gedaan in de periode 2011-2014. In Nyanza waren alleen nog delen van de bewegwijzering naar het voormalige National Art Gallery (nu Rwesero museum voor Rwandese Tradities en Cultuur) te zien.
Boottocht Black Heritage Tours | Publiek Programma Patricia Kaersenhout's Bloed Suiker
Over Cargo / about
de eerste 4 folders voor Cargo in Context; ontwerp Vanessa van Dam
Cargo werd in 2002 door Lia Gieling opgezet als een non-profit kunstplatform en was achtereenvolgens gevestigd in Almere, Nyanza (Rwanda) en Amsterdam. Tot slot ging het platform nomadisch. Cargo heeft steeds een vierkoppig bestuur, inclusief voorzitter, gehad dat op afstand maar wel kritisch keek naar de oorspronkelijke doelstellingen van de Stichting. Het bestuur had daarbij oog voor de risico's die kunnen ontstaan uit de activiteiten van het non-profit initiatief.
In het bestuur zaten achtereenvolgens: Paul 't Hart (20 jaar voorzitter geweest!), Arno van Roosmalen, Jacqueline Verhaagen, Jan van IJzendoorn, Marjolijn Bronkhuyzen, Joseefke Brabander en Wytske Visser.
Cargo in Context kreeg in 2016 een ANBI Status, wat wil zeggen dat de Belastingdienst Cargo aanmerkte als een tot Algemeen Nut Beogende Instelling.
Over de bedenker van Cargo
Lia Gieling (1951) was/is sinds begin jaren 80 actief in het Nederlandse kunstenveld. Zij studeerde Kunstgeschiedenis (BA) en Theaterwetenschap (MA) en probeerde deze disciplines steeds zoveel mogelijk met elkaar te verbinden. In haar kunstpraktijk paarde zij steeds schoonheid aan maatschappelijke betekenis. Plaatsgebondenheid van die projecten was daarin ook steeds een rode draad.
Dit alles staat goeddels in de verleden tijd, omdat Cargo in november 2022 toch nog tamelijk onverwachts op hield te bestaan.
Ten faveure van de kunstenaars en hun betekenisvolle projecten in Cargo blijft de website nog enige tijd in de lucht.
Colofon:
tekst: Lia Gieling/Emma Hogendorp
grafisch ontwerp: Studio Vanessa van Dam in Amsterdam (ttv Cargo Almere was dit Joost Grootens (www.joostgrootens.nl), in Rwanda eerst Bas Oudt (1956-2014) en vervolgens KABK-studenten (in het bijzonder Liz Klaver; www.lizklaver.nl) olv Roosje Klap.
website: Lasociale/Stef Kolman (ttv Cargo Almere was dat Marleen Zachte en in Rwanda Anna den Held)
Achtereenvolgende project-assistenten: Anna Kucma, Laura Bokhoven, Marleen Schans, Marie van der Veen en Emma Hogendorp.
Over deze website: Cargo's website laat zich als een krant lezen, de plaatjes veranderen per seconde van plaats. Al bladerend voelt de site als een soort van ontdekkingsreis in het Cargo-landschap. Volg vooral de boven aangegeven categorieën en hun links, dan kom je vanzelf waar je wezen wilt.
Cargo heeft een ANBI status / lesol
definitief afscheid van de Bonte Zwaan 17 oktober 2021
Financiële aspecten
2018
Jaarverslag
Jaarcijfers
2017
Jaarverslag
Jaarcijfers
2016
Jaarverslag
Jaarcijfers
Thierry Oussou working on his installation "Une histoire: le miel aux lèvres" at Cargo.
Undermined: een gesprek tussen Natascha Libbert en Peter Delpeut / program
Sunday, July 14, 2019 -
Natascha Libbert en Peter Delpeut | publiek bij het tweegesprek
Op 14 juli ging auteur en filmmaker Peter Delpeut in gesprek met Natascha Libbert over haar werk, haar kijk op de werld en onderwerpkeuze.
Gerelateerd:Natascha Libbert / artist
UNDERMINED / project
Bloed Suiker / project
Friday, September 1, 2017 - Sunday, October 22, 2017
Bloed Suiker
Bloed Suiker
Belangrijke thema’s in het werk van Patricia Kaersenhout zijn het kolonialisme en de slavernij en de gevolgen ervan die tot op de dag van vandaag voelbaar zijn. In haar werk geeft zij hier uitdrukking aan. Enerzijds om namens zovelen een stem te laten horen. Anderzijds speelt ook de Caribische traditie een grote rol. De geschiedenis van voorouders wordt via het lichaam aan volgende generaties doorgegeven. Zo draagt ook Kaersenhout die ‘belichaamde herinneringen’ met zich mee. Haar werk is voor haar dé manier om die voorouders hun waardigheid terug te geven, die hen ooit op brute wijze ontnomen is.
Voor Cargo ontwikkelde zij een werk over dat onderbelichte Nederlandse slavernijverleden. In haar onderzoek stuitte zij al herhaaldelijk op de relatie tussen Nederlandse suikerproductie en de slavenhandel. Het stond voor haar vast dat de Nederlanden zich sinds de zestiende eeuw met een bloeiende suikerindustrie verrijkten ten koste van de levens van talloze tot slaaf gemaakten.
Kaersenhout zette met Bloed Suiker de beschouwer aan het denken en bracht de slavenhandel en de voelbare gevolgen ervan tot de verbeelding. De reeks bloeddoorlopen suikerkegels in de projectruimte stonden metafoor voor het aangedane leed. Op de wand werden we namen van slaaf gemaakten gewaar, die zich vlak voor de oversteek wisten vrij te kopen.
Publiek Programma
08.09 Filmvertoning Sporen van Suiker (2017) van Ida Does
28.09 Kunstenaarsgesprek tussen Wendelien van Oldenborg, Charl Landvreugd en Patricia Kaersenhout
15.10 Black Heritage Tour per boot langs plekken in Amsterdam als 'suikerbakkers' en koopmanswoningen
Patricia Kaersenhout / artist
Publiek programma Patricia Kaersenhout - boottocht door Black Heritage Tours
Naro Snackey / artist
Naro Snackey
Naro Snackey (Bonn, 1980) volgde de St Joost Academie in Breda en was daarna resident aan de Rijksacademie in Amsterdam. De rode draad in haar werk vormt haar eigen geschiedenis. Zij is Indisch-Nederlands, in Duitsland geboren, maar in Nederland getogen en opgeleid. Haar werk gaat over herinneringen en identiteitsvragen en komt meestal associatief en intuïtief tot stand. Haar werk is reflectief, maar wil onder geen beding (ver)oordelen.
Naro Snackey woont en werkt in Amsterdam. Lees dit artikel in Metropolis M.
Gerelateerd:DEUCE / project
Van Hout en de dingen die voorbijgaan: ontmoeting tussen oude en nieuwe bewoners/werkenden in de Houthaven / program
Sunday, September 15, 2019 -
moderator en bewoner van het eerste uur Christ'l Dullaert te midden van bewoners
Gerelateerd:Van hout en de dingen die voorbijgaan / project
On-Trade-Off: filmprogramma, samengesteld door Rosa Spaliviero / program
Sunday, December 8, 2019 -
Outils - Georges Senga
Zondag 8 december 2019 organiseerde de Brakke Grond in samenwerking met Cargo een filmprogramma het kader van On-Trade-Off; The Weight of Wonders in Cargo. Het programma werd samengesteld door Rosa Spaliviero (Picha, Lubumbashi DRC)
Tussen de twee films van Sammy Baloji (DRC) Pungulume (32 min.) en van Bodil Furu (NO) Les Mangeurs de Cuivre (82 min. )ging Spaliviero in gesprek met de Belgische antropoloog Filip De Boeck (Universiteit Leuven) over de onderwerpen die in de films aanbod kwamen:
Wat zijn de gevolgen van de mijnwinning in het Afrikaanse Katanga voor de mensen, het milieu en de economie? Beeldend Sammy Baloji en filmmaker Bodil Furu belichten beiden in hun films de rol van mineralen in de lange geschiedenis van burgeroorlogen en conflicten in de Democratische Republiek Congo.
Gerelateerd:On-Trade-Off; The Weight of Wonders / project
Benjamin Li / artist
Benjamin's zelfgemaakte geluksgeld: 10000 BL
Verschillende vormen van identiteit, cultureel erfgoed, integratie en thuisgevoel zijn belangrijke thema's in het werk van Benjamin Li. Hij vindt inspiratie in het dagelijks leven, sociale media en persoonlijke gebeurtenissen. Het werk van Li functioneert als een spiegel waarvoor hij gebruik maakt van stereotypen en bestaande misverstanden.
Gerelateerd:Je Verdient Het / project
Een tweede bestemming voor de suikerbroden van Patricia Kaersenhout's Bloed Suiker / lesol
Lia en de Marokkaanse vrouw met een van de suikerbroden.
Tijdens de afbouw van de installatie Bloed Suiker van Patricia Kaersenhout kwamen bij toeval twee Marokkaanse vrouwen langs Cargo gelopen. Ze stopten en staarden enige tijd naar binnen terwijl wij ons afvroegen wat we konden aanvangen met de resterende suikerbroden. Wat een toeval dat we er hen en vele andere vrouwen die met hun boodschappenwagentjes kwamen blij mee konden maken. Hiermee was de cirkel helemaal rond. Tijdens haar onderzoek naar de productie en handel in suiker, kwam Patricia er namelijk achter dat de originele suikerbroden hun herkomst in de 17de eeuw in Marokko hadden. Via Spanje en Portugal vond deze vorm haar weg naar het Caraibisch gebied; de ruwe suiker die naar Europa kwam werd eeuwenlang door onze 'suikerbakkers' in dezelfde vorm gegoten. De Marokkaanse gemeenschap in Nederland heeft vastgehouden aan deze traditie, mooi toch dat de suiker in Cargo juist hier weer terecht is gekomen.
Marieke Zwart / edition
De Kletskop
2018
6
print van tekening
€ 80 inclusief BTW (niet ingelijst)
Saturday, October 2, 2021 -
Op spandoeken die in de vorige eeuw gemaakt werden kon je leuzen lezen als: “Wat moeten wij zonder buurthuis?’’ en “Het is toch heel normaal, wij eisen een gym- en peuterzaal”. Wat zou er op jouw spandoek staan? Ga je spelen met woorden of zelfs rijmen om je ideeën kenbaar te maken? Maak je elke letter zo groot als jouw hoofd, zodat zelfs de mensen aan de overkant van de straat ze kunnen lezen? Hoe krijgen we jouw boodschap goed op het doek? Dat weten Aimée en Paul gelukkig maar al te goed!
Wanneer: 2 oktober, in de Rode Morgen.
Cirkel, live column (2) door Basje Boer
ON PROPERTY: Panel discussion and The Real Estate State 16 juli 2020 / program
Monday, November 16, 2020 -
Lilet Breddel leest haar column voor voorafgaand aan de panel discussie
On Property onderzoekt de complexe invloed dat eigendom heeft op cultuur, politieke economie, productie- en distributie-systemen en gaat na wat voor alternatieven hiervoor kunnen worden aangedragen.
In deze panel discussie gaat Denisse Vega de Santiago (onderzoeker, redactielid Volume Magazine) in gesprek met: Nick Axel (e-flux Architecture, Hoofd Architectuur Rietveld Academie); René Boer (onderzoeker 'Architecture of Appropriation. On Squatting as Spatial Practice’ Het Nieuwe Instituut); Maria Dantz (Spacemaker AI) en Fenna Haakma Wagenaar (Stedenbouwkundige en projectleider Gemeente Amsterdam)
Wanneer: donderdag 16 juli 19.30 uur
Gerelateerd:On Property / project
Remco Torenbosch / artist
Maurice Bogaert | Repoussoir / edition
© Maurice Bogaert
N.a.v. zijn project Smoke and Mirrors vervaardigde Maurice Bogaert deze print, genaamd Repoussoir [2017], in een oplage van 15 exemplaren.
Prijs = € 125 incl. lijst excl. 6 % BTW.
2017
oplage van 15
Digitale print op papier
gelijst: € 125 (excl. 6% BTW)
Je Verdient Het - Workshop Khalid Amakran ism ONS-Bank | Het Instituut / program
Thursday, February 15, 2018 -
In Medias Res / about
In Medias Res, een decentreringsmachine van Renée Kool
Vanwege het enorme spectrum aan metaforische implicaties in bijvoorbeeld film, fotografie en literatuur, raakte Renée Kool gefascineerd door merry-go-rounds. Zo fotografeerde zij jarenlang in binnen- en buitenland draaimolens en deze werd gedurende enige tijd hét onderwerp in Kools oeuvre.
Architect Wouter Thijssen ontwierp de fysieke ruimte voor In Medias Res. Op ingenieuze wijze liet hij de bezoeker in Cargo door drie opeenvolgende ruimtes bewegen waarin deze steeds nieuwe ervaringen opdeed. De soundtracks die door uiteenlopende componisten (Paul Glazier, Henk Hofstede, Radboud Mens, Hans Muller en Erik Weeda) werden gemaakt, benadrukten elk een bepaald aspect van de beleving: van vrolijk vermaak tot melancholie, hysterie en razernij.
Friday, April 21, 2017 -
Onder leiding van Jelle Bouwhuis wordt door Emmelie Koster, Pauline Burmann, Priscilla Macintosh en Thierry Oussou gesproken over de naweeën van kolonisatie en hoe kunstenaars kunnen bijdragen aan de bewustwording van historische en maatschappelijke vraagstukken.
.
Gerelateerd:Thierry Oussou / artist
Une histoire: le miel aux lèvres / project
Groepstentoonstelling / artist
Gerelateerd:Impossible Journeys to the Netherlands, Russia and Persia; now and then / project
Joanneke Meester, Marieke de Zwart, Nina Glockner en Benjamin Li
Je Verdient Het / artist
Joanneke Meester tagt Je Verdient Het op een gebouw in de Spaarndammerbuurt
Beeldend kunstenaar Joanneke Meester zou je ook zomaar 'taalvirtuoos' kunnen noemen. Zij weet – gebruik makend van haar persoonlijke emoties en motieven - met één enkel woord of simpele zin te raken aan een universeel thema of dilemma. De afgelopen 10 jaar heeft zij op veel plekken met ‘handmatig aangebrachte one liners’ een eigen beeldtaal ontwikkeld. Meester’s teksten zijn verwant aan de graffiti, want ook al zijn haar teksten expliciet bedoeld voor een bepaalde plek of ruimte, hebben deze ook iets anarchistisch en/of ironisch. Door steeds net iets ‘over de rand’ te gaan, leveren haar woorden impliciet een maatschappelijk commentaar.
http://www.joannekemeester.com
Gerelateerd:Je Verdient Het / project
Remco Torenbosch / artist
Part installation VIOLETS 2 Ghislaine Leung in Cargo; @Aatjan Renders (courtesy of the artist and ESSEX STREET, New York)
Remco Torenbosch (1982) studeerde aan de Willem de Kooning Academie in Rotterdam, Universität der Künste in Berlin en nam deel aan het residentieprogramma van de Rijksakademie in Amsterdam. In 2020 zal hij deelnemen aan de onderzoeksresidenties ruangrupa Jakarta en ZKU/Berlin. Zijn werk is recent tentoongesteld in Stedelijk Museum Amsterdam, Kunsthalle Wien, Victoria and Albert Museum London, De Appel Amsterdam, Kunsthaus Zürich, De Vleeshal Middelburg en GAMeC Bergamo. Hij was onderdeel van groepsprojecten: Forum on European Culture, KNAW Akademie van Kunsten, Casco Utrecht (als onderdeel van de Grand Domestic Revolution) en Stroom Den Haag. In 2013 werd hij genomineerd voor de Prix de Rome.
Ghislaine Leung (1980) woont en werkt in Londen. Recente soloprojecten zijn onder andere: Power Relations bij ESSEX STREET, New York City (2019); CONSTITUTION bij Chisenhale Gallery, Londen (2019); VIOLETS bij Netwerk, Aalst (2018); Local Studies bij Reading International, Reading (2018); The Moves te Cell Project Space, Londen (2017); 078746844 in het WIELS in Brussel (2016). Leung is lid van PUBLIKATIONEN + EDITIONEN. Haar eerste reeks geschriften, Partners, werd gepubliceerd door Cell Project Space in 2018 en haar tweede publicatie bij Divided zit er aan te komen.
Het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis (IISG) is een uniek instituut dat de wetenschap en de samenleving op wereldschaal dient. Op internationaal niveau genereren en bieden we betrouwbare informatie en inzichten over de (langetermijn) oorsprong, effecten en gevolgen van sociale ongelijkheid. Het IISG is opgericht in 1935 en is een van de meest vooraanstaande onderzoeksinstituten ter wereld op het terrein van de sociale geschiedenis. Sinds 1979 is het een instituut van de Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen (KNAW).
Gerelateerd:On Property / project
Deuce: gamelan concert van Sinta Wullur en Inez Liem / program
Sunday, May 27, 2018 -
Het gamelan concert vond plaats tijdens de finissage van Deuce;
Trailer / about
Bernhard Kahrmann – Trailer (18.05.2003-29.06.2003)
Ik leerde Bernhard Kahrmann kennen tijdens een atelierronde op de Rijksakademie in Amsterdam. Beiden waren we gefascineerd door grootstedelijke ontwikkelingen. Het project waar hij op dat moment aan werkte, was nog verre van af. Toch wist ik hem te verleiden dit project als pilot in Cargo te laten zien.
Lees hier de door mij geschreven column terug.
https://www.bernhardkahrmann.com/
Rearrangement of Priorities #2 / project
Friday, March 8, 2019 - Saturday, March 23, 2019
Rainbow Soulclub
Een Rainbow Soulclub cocktail met onder andere politiek, kunst, poëzie en kokosnoten.
De Rainbow Soulclub is een collectief, dat werkt vanuit inloophuis Blaka Watra van Stichting De Regenboog Groep, een organisatie die zich inzet voor Amsterdamse dak- en thuislozen en druggebruikers. De Rainbow Soulclub werd in 2005 opgericht door beeldend kunstenaars Saskia Janssen en George Korsmit, en organiseert wekelijkse ontmoetingen en samenwerkingen tussen kunstenaars, kunststudenten en cliënten van Blaka Watra. In de afgelopen 14 jaar hebben deze ontmoetingen een verscheidenheid aan activiteiten voortgebracht: schilderen, schrijven, publiceren, tekenen, pottenbakken, muziek opnemen, kostuums maken, actievoeren, tentoonstellingen organiseren en zelfs naar Ghana en Suriname reizen.
Onder de titel Rearrangement of Priorities #2 serveert de Rainbow Soulclub in Cargo haar nieuwste cocktail van politiek, schilderkunst, poëzie en kokosnoten.
www.instagram.com/rainbowsoulclub
Gerelateerd:The Rainbow Soulclub / artist
Rearrangement of Priorities #7 / project
Thursday, February 27, 2020 - Saturday, March 21, 2020
Banner for Rearrangement of Priorities#7
Rearrangement of Priorities #7
Na een succesvolle samenwerking vorig jaar met Rearrangement of Priorities #2, toont de Rainbow Soulclub dit jaar haar meest recente werk Rearrangement of Priorities #7 in Cargo. Het lijkt een even spirituele missie als levendig eerbetoon te worden aan haar leden die er helaas niet meer zijn.
Het proces van hoe deze tentoonstelling geleidelijk vorm krijgt, is voor het publiek te volgen op 27, 28, 29 februari en op 5 maart tijdens de reguliere openingstijden van Cargo. Tijdens de feestelijke vernissage op vrijdag 6 maart wordt om circa 18.00 uur een live column uitgesproken door dichter en jurist Babeth Fonchie.
Publiek Programma
27-29.02 en 05.03 Work in Progress - open voor publiek!
06.03 Feestelijke opening, met een live column van dichter en jurist Babeth Fonchie
13.03 Meet & Greet the Club
21.03 Feestelijke finissage
http://www.rainbowsoulclub.com
Gerelateerd:The Rainbow Soulclub / artist
Introductie van Neske Beks tijdens de opening van Bloed Suiker
Osmose / about
Jeroen van Westen – Osmose (23.03.2003-11.05.2003)
Ik kende Jeroen van Westen (1955) al langer en leerde van hem op een andere manier naar het landschap te kijken. Of nog beter gezegd, ik leerde van hem het landschap lezen. Als kunstenaar stelt hij zich als onderzoeker van landschappelijke veranderingen op. Vaak ontwikkelt hij zijn eigen concepten die hij in samen met of geluidskunstenaars of landschappers pur sang ten uitvoer brengt maar werkt ook vaak in opdracht, als een gemeente of andere overheid een herstructurering van een gebied voor ogen staat. Toen hij na een lang verblijf in Amerika terugkwam en mij uitgebreid vertelde over de projecten die hij daar in aanleg had ontwikkeld, vroeg ik hem voor een project in Cargo, dat uitmondde in Osmose.
Lees hier de column van Wiard Sterk terug.
Patricia Kaersenhout / artist
© Aatjan Renders
Patricia Kaersenhout (1966) is beeldend kunstenaar/cultureel activist/womanist. Uit Surinaamse ouders geboren in Nederland, onderneemt Patricia Kaersenhout al jaren een artistieke reis, waarin ze de betekenis en gevolgen onderzoekt van de onzichtbaarheid van de Afrikaanse diaspora en het (post)kolonialisme in relatie tot haar opvoeding in een West-Europese cultuur. Rode draad in haar werk zijn de vragen die zij erin oproept over veranderingen binnen de huidige Afrikaanse diaspora met betrekking tot feminisme, seksualiteit, racisme en de geschiedenis van de slavernij. Kaersenhout exposeert regelmatig in binnen- en buitenland. Verder geeft ze regelmatig lezingen over haar werk in relatie tot de-colonial theory en is verbonden aan de de-colonial summerschool in Middelburg.
Kaersenhout woont en werkt in Amsterdam
Gerelateerd:Bloed Suiker / project
Balta / project
Friday, March 29, 2019 - Saturday, April 20, 2019
Verbeelding van een van de Franse kernproeven, met mythologische naam.
Verloren Paradijs: Van Utopie naar Dystopie
In Cargo laat Balta een pilot zien voor een grotere gedroomde expositie. Zij is gefascineerd door de bizarre geschiedenis van het eiland Tahiti, waar de Fransen in 1768 een aards paradijs dachten te hebben ontdekt om deze later tot kolonie te maken. Voor haar blik op culturele identiteit en de transformatie hiervan neemt Balta dit eiland als sprekend voorbeeld. Hier gold van oorsprong een typische gastvrijheid door aan bezoekers jonge maagden aan te bieden. Zo ontstond een ‘Tahitiaanse mythe,’ een typische westerse, mannelijke utopie, waar onder meer Paul Gauguin in zijn werk gebruik van maakte.
Tot op heden wordt Tahiti voorgesteld als aards paradijs, terwijl het eiland geleidelijk is getransformeerd tot een toeristisch themapark. Aan de andere kant van dit ‘hemels spectrum’ werden door Frankrijk tussen 1966 en 1996 een kleine 200 kernproeven uitgevoerd, met voor de regio desastreuze gevolgen. Balta neemt haar recente kunstenaarsboek Misunderstandings als uitgangspunt voor haar presentatie in Cargo. Aan de hand van de geschiedenis en de taal van Tahiti maakt zij met uiteenlopende middelen de schrijnende transformatie van een culturele identiteit zichtbaar.
Gerelateerd:Balta / artist
Opening Smoke and Mirrors 10-11-2017
Van hout en de dingen die voorbij gaan / artist
Installatie Delphine Bedel ©Ab den Held
Deelnemende kunstenaars tentoonstelling Van hout en de dingen die voorbij gaan
Inez de Brauw (Den Haag 1989)
Na haar bachelor Schilderen (2014) aan de Hoge School voor de Kunsten (HKU)in Utrecht, vervolgde zij een paar jaar later haar studie aan de Rijksakademie (2016-2017) in Amsterdam. Sindsdien laat zij haar werk regelmatig in groeps- en in solotentoonstellingen zien. De Brauw onderzoekt in haar schilderijen de frictie tussen verschillende tijden en culturen. Zij is van mening dat elke groep, elke cultuur en tijd andere eigenaardigheden heeft en dus ook eigen taboes en waarden. Associatief zoekt zij voorstellingen bij elkaar die qua tijd en/of plaats bij elkaar horen, maar die zij in een schilderij vervolgens tegenover elkaar zet. Na ingrepen met kleur en plasiticiteit weet zij die contrasten toch te laten zien.
In 'Van hout (...)' laat zij een monumentale muurschildering zien waarin zij de ultra moderne interieurs in de huidige woonwijk laat zien met op de achtergrond de oorsprong van het gebied aan het IJ
Iede Reckman (Leiden 1981)
Reckman studeerde in 2003 af aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten Den Haag (KABK), waarna hij met een aantal bevriende kunstenaars het kunstenaarsinitiatief Billytown in Den Haag oprichtte. Hoewel hij daar tot vandaag en de dag intensief bij betrokken is, deed Reckman in 2013 ondertussen een master aan de Glasgow School of Art (UK) en nam deel aan verschillende residency-programma’s in de VS, Tsjechië, Korea en het EKWC in Oisterwijk.
Reckman werkt graag met hout en heeft grote belangstelling voor dendrologie. Hij vergelijkt het ontstaan van een beeld met natuurlijke fenomenen en beziet de natuur als een optimale balans tussen willekeurige en berekenbare invloeden. In zijn werk zoekt Reckman naar een vergelijkbare balans. Door middel van herhaling van vorm en handeling richt hij zich op processen die onderdeel zijn van het hele ontstaansproces van een kunstwerk. Reckman hecht er belang aan dat van concept naar de visualisering van een idee tot het beeld – deze punten gekoppeld houdt en zodoende de condities creëert om de ervaring te sturen naar een gebied waar het mentale en fysieke in elkaar overgaan.
Koos Buster (Amsterdam 1991)
Koos Buster studeerde pas vorig jaar af aan de afdeling Keramiek van de Gerrit Rietveld Academie, maar zijn eindexamenwerk trok meteen veel aandacht. Behalve een expo bij Galerie Fons Welters, kreeg hij ook uitnodiging voor een residency bij De Bijenkorf, maakt hij straks deel uit van het Amsterdamse Pontenproject en dus ook van dit prexpo in Cargo. Buster’s keramisch werk is enerzijds schatplichtig aan de oer-Hollandse traditie van ‘het tegeltje aan de wand’ met daarop een toepasselijke spreuk als 'Oost – West,' enzovoort. Maar Buster grijpt op die traditie stevig in door er anders vorm aan te geven en er even tegendraadse als eigentijdse zinsneden op te ‘posten’.
''My work portrays the search for a certain “doltish perfection” or something trivial that could also be celebrated. When I have an idea, I start sketching. Those sketches are a first step into the process, but I also like to see them as potential finished works, fully established within the sketch phase. The innocence and messiness of a quick sketch has elements I like to see returned in a final piece of work (…)’’. (source Mr Motley 2018)
Delphine Bedel
Delphine Bedel is kunstenaar, uitgever, curator en docent. Zij richtte Meta/Books op, een onderzoeks- en uitgeversplatform voor opkomende fotografen en grafisch ontwerpers. Belangrijkste aandachtsvelden zijn media, technologie, feminisme en wereldwijde uitwisseling van beelden.
Lees meer over Delphine Bedel in het interview met Joyce Poot op de Engelse versie van deze site.
Gerelateerd:Van hout en de dingen die voorbijgaan / project
"Heidag in Cargo' door/voor theoriedocenten Gerrit Rietveldakademie.
Pupils of Bride School Spaarndammerhout with Thierry Oussou, visiting the exhibition and attending the workshop with the artist.
Cargo in Almere / about
Cargo op de Realiteit. ©Jannes Linders
Waar het allemaal begon
Na 6,5 jaar Museum De Paviljoens in Almere op het tempo van 24/7, miste ik de reflecties van kunstenaars op het nieuwe land zeer. Ik werkte inmiddels als consultant bij Berenschot en als adviseur in de Openbare Ruimte – zeer relaxed vergeleken met dat in het Museum – maar toch begon het 1:1 werken met kunstenaars weer te lonken. Ik begon daarom te broeden op een plan. Ik had het geluk dat ik sinds 1999 in het bezit was gekomen van een bijzonder huis op de Realiteit (www.derealiteit.nl), een experimentele wijk die het resultaat was van een door Rijkswaterstaat uitgeschreven pitch: architecten konden er een huis naar eigen inzichten, wars van elke regelgeving ontwerpen. De winnaars mochten hun ontwerp voor onbepaalde tijd ten uitvoer brengen. Pal aan de overkant van mijn eigen huis stond ''containerwoning'' Cargo al enige tijd leeg.
Met de eigenaar kwam ik een redelijke huur overeen om het pand in de zomer voor projecten en in de winter voor gebeurtenissen te gebruiken. Ongehinderd door opgelegde beleidsplannen, kijkcijfers en dergelijke, programmeerde ik projecten en publieke programma's*, die op een of andere wijze met de eigenschappen van Flevoland respectievelijk de nieuwe stad te maken hadden.
* Project Eject Sasker Scheerder
Gerco de Ruijter – Zweven in een stille wereld
* Terugblik op Dolumenta XI - Marianne Brouwer en Leyla Akinci
* Seattle Hunting Grounds - Jeroen van Westen
* You killed me first - Kie Ellens
* Lezing Gerben van Straaten
* Wandeling door de urbane wildernis, het oerbos in Almere, olv Ed Joosting B .c.s.
* Audio en videoveslag van een verkenning van Almere Stad -BikvanderPol
* David Still's Birthday Party - Martine Neddam
BikvanderPol, Ritsaert ten Cate, Joost Grootens, Ronal van Tienhoven en Robin van ’t Haar – De Ark
* Lezing Petran Kockelkoren, techniekfilosoof
* Rondleiding langs de architectuur op de Realiteit
Joost van Hezewijk – Misdrukken
* Lezing Dirk Symons, landschapsarchitect
Pjotr Müller – Una Giornata Particulare
* Lezing Vincent van Rossem, architectuurhistoricus
* Busexcursie naar Nagele
Maurice Bogaert – Almere Boft!
Pieter Hugo / project
Friday, May 4, 2012 - Friday, August 31, 2012
Pieter Hugo
Al even voor vertrek naar Rwanda zag ik bij Galerie Cokkie Snoei in Amsterdam voor het eerst werk van de Zuid Afrikaanse fotograaf Pieter Hugo, ik meen met foto's uit Nollywood, Nigeria. Ik raakte geïntrigeerd door zijn werk en na wat onderzoek kwam ik erachter dat hij als jonge fotograaf in 2004 naar Rwanda toog en daar het project Rwanda 2004,Vestiges of a genocide ontwikkelde.Toen in 2011 een verhuizing naar Rwanda een feit was, drongen beelden van dat project zich herhaaldelijk aan mij op. Hugo kwam als jonge fotograaf 10 jaar na de genocide naar Rwanda en legde er plekken vast waar zich tijdens de genocide gruwelijkheden hadden afgespreeld.
Toen ik als curator in het Museum Rwesero was aangesteld, stelde ik de Director General voor om juist dit project in het Museum te laten zien. Het had nogal wat voeten in de aarde eer hiervoor (net als voor het Kaddu Wasswa Archive) toestemming werd gegeven. Nu moest ik natuurlijk ook Pieter Hugo nog zover zien te krijgen. (menigeen was van mening dat ik blufte als ik over dit voornemen vertelde en er werd me meer da n eens voorgehouden dat ik dit nooit voor elkaar zou krijgen!). Dezelfde Cokkie Snoei bracht mij heel collegiaal in contact met de Stevenson Gallery in Johannesburg/Zuid Afrika. En ook ook daar werd heel coöperatief en welwillend gereageerd. Na wat telefoontjes en e-mails over en weer, kreeg ik tot mijn grote blijdschap te horen, dat Hugo zijn artist's proofs van het gehele project aan het Museum wilde schenken. Het museum i.c. Cargo in Context zou dan alleen voor transport en het inlijsten moeten zorgdragen. Jammer genoeg kon ik deze blijdschap met geen enkele collega delen, want niemand had ooit van Pieter Hugo gehoord. Naarmate de datum van de beide expo's naderde keek ik halsreikend naar de foto's uit. Ik ging er vanuit dat ik deze op het vliegveld in Kigali zou moeten ophalen, maar plots belde Mustapha, chauffeur van Volcano-busmaatschappij dat er een pakket voor mij meegekomen was uit Kigali. Onvoorstelbaar natuurlijk dat 24 werken van de wereld beroemde Pieter Hugo op een rol in een smotzige passagiersbus werden vervoerd! Yves Manzi mijn collega techniek (en zelf ook kunstenaar) raadde mij een timmerman in Butare aan, waar de lijsten voor de werken gemaakt konden worden; dat zou volgens hem de beste zijn, maar er werd hoe dan ook met grof geschut te werk gegaan. Samen met Yves verde ik de ruwe houten lijsten zwart. Bovendien bleek in Rwanda met alleen 3 mm glas gewerkt te worden, dat zeker de grotere werken loodzwaar maakte. Maar hoe dan ook konden op 2 mei de werken op de eerste verdieping van het museum worden ingehangen.
De DG die zich lange tijd terughoudend en bangig jegens het project gedroeg, bleek plots heel enthousiast; hij had namelijk van de uiterst onbetrouwbare 1-ste secretaris van de Zuid Afrikaanse ambassade gehoord hoe wereldberoemd deze Pieter Hugo wel niet was. Maar even later bleek dat de DG hem ook had toegezegd dat de werken na de opening een week op de ambassade in Kigali zouden komen te hangen. Ik heb per direct Stevenson gevraagd een nieuw contract op te stellen, waarin de clausule werd opgenomen dat de werken onder geen beding het museum mochten verlaten. De DG des duivels en dus meteen minder enthousiast. De minister van Sport en Cultuur kreeg samen met de pers een voorbeschouwing en was net als zijn eerste ambtenaar heel enthousiast. Zo kon ook de DG weer een beetje lachen.
Met een donatie van de vrouwelijke afdeling van de Rotary in Amsterdam zijn de werken na afloop van de expo uit de veel te zware lijsten gehaald en zij ze weer op rol per vliegtuig mee naar Kampala genomen, alwaar ze stukken beter werden ingelijst. Met de auto zijn ze weken later weer naar Rwanda over (toen nog) een bumpy road terug naar het museum gebracht.
Met de verhuizing van het museum naar Kanombe iets buiten Kigali staan Hugo's foto's bizar genoeg achter gesloten deuren. De kunstenaar blijkt nav een later project persona non grata in Rwanda te zijn geworden.
In 2011 verscheen bij Oodee, Londen het fotoboek Rwanda (2004) Vestiges of a genocide, met een essay van Linda Melvern.
Gerelateerd:The Kaddu Waswa Archive / project
Sunday, February 26, 2017 -
Omdat de nieuwe Houthaven een belangrijk gebied voor staduitbreiding is, nodigde Cargo planoloog Zef Hemel uit vanwege zijn recent verschenen boek DeToekomst van de Stad (www.aup.nl). In zijn lezing echter ging Hemel vooral in op zijn vroegere rol als mediator tuusen het Amsterdams Havenbedrijf en de projectinvesteerders die in een heftige strijd verwikkeld waren over de enorme geluidsoverlast in het gebied. Pas toen deze beslecht was kon er eindelijk gebouwd worden.
Gerelateerd:Annaleen Louwes / artist
DUSK / project
Sunday, November 26, 2017 -
On-Trade-Off: LUNA-talk; gemodereerd door Marjolijn Dijkman en Maarten Vanden Eynde / program
Thursday, December 12, 2019 -
Deelnemers aan de LUNA-talk
Publiek Programma 2 LUNA TALK, Cargo in Context in samenwerking met Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond Donderdag; in het kader van de tentoonstelling ON-TRADE-OFF; THE WEIGHT OF WONDERS
Kunstenaars: Sammy Baloji, Marjolijn Dijkman, Jean Katambayi, Georges Senga, Daddy Tshikaya en Maarten Vanden Eynde
Over de LUNÄ Talk
The LUNÄ Talk gaat terug op het gedachtegoed van de 19de eeuwse Lunar Society of Birmingham, VK, een groep wetenschappers, ondernemers en kunstenaars, die met hun debatten bij volle maan nieuw licht wierpen op tal van maatschappelijke en technologische ontwikkelingen.
Marjolijn Dijkman ontwikkelde op basis hiervan het concept van de LUNÄ Talk. Sinds 2011 belegt zij - aan een facsimilae van de tafel waar destijds in Birmingham werd aangezeten - soortgelijke gesprekken op verschillende plekken in Europa. LUNÄ Talks vinden, net als toen, altijd bij volle maan plaats en gaan over kritische onderwerpen, die destijds ook ‘the Lunar Men’ bezighielden: behalve nieuwe wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen, komen ook kunst, onderwijs en mensenrechten aan de orde.
In deze Amsterdam editie – ook bij volle maan – richtten deskundigen vanuit verschillende wetenschappelijke achtergronden zich op de ecologische, economische en sociale implicaties van de winning en verwerking van lithium en kobalt. De focus was gericht op zowel de geschiedenis van elektriciteit als op het huidige gebruik van grondstoffen uit de DRC ten behoeve van elektronica en energie opslag.
Deelnemers:
- Patricia Fara, wetenschapshistoricus University of Cambridge, UK
- Esther de Haan, Programma manager & senior onderzoeker bij het Centrum voor Onderzoek en Internationale Betrekkingen, Amsterdam, NL
- Dries Bols, directeur Lifepwr, Antwerpen, BE
- Raf Custers, historicus, journalist en auteur van Grondstoffenjagers, Brussel, BE
- Moderatie: Marjolijn Dijkman en Maarten Vanden Eynde
Sammy Baloji (DRC), Marjolijn Dijkman (NL), Maarten Vanden Eynde (B), Musasa (DRC), Georges Senga (DRC) en anderen / artist
On-Trade-Off; The Weight of Wonders / project
Panelists and members of the public continue the discussion about political agency and the role of art and artists in raising awareness, over a hard-earned glass of wine.
Annaleen Louwes / project
Friday, September 21, 2018 - Sunday, November 4, 2018
FERNWEH. Foto: Aatjan Renders
FERNWEH
In 2018 is Cargo door Unseen Amsterdam gevraagd deel te nemen aan het City Program. Op haar beurt vroeg Cargo de Nederlandse fotograaf Annaleen Louwes om een tweede project voor Cargo te ontwikkelen.
Na haar filmisch drieluik Dusk in 2016, was FERNWEH te zien tijdens en na het UNSEEN-weekeinde van 2018. Fernweh staat voor het (onvervulde) verlangen naar het onbekende. Aanleiding voor dit project was de recente dood van haar vader en de vragen over leven en dood die deze bij Louwes opriepen. Zij ging hiervoor indringend bij zichzelf te rade en tastte haar existentiële vragen af in relatie tot de wereld om haar heen.
Vanuit haar fascinatie voor de menselijke conditie koos Louwes intuïtief voor werk uit haar eigen archief en maakte ter aanvulling hierop nieuw werk, fotografie én 8 mm film. Met deze combinatie streefde zij naar een sfeer van ambiguïteit, tijdelijkheid en onzekerheid, in de vooronderstelling zo een onverwachte, nieuwe werkelijkheid bloot te leggen
Lees hier een recensie, geschreven door Hanne Hagenaars.
FERNWEH is mede mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds.
Gerelateerd:Annaleen Louwes / artist
Gastprogrammering / project
Friday, May 10, 2019 - Saturday, June 8, 2019
Sunday, May 21, 2017 -
Gerelateerd:
Thierry Oussou / artist
Une histoire: le miel aux lèvres / project
Lezing door sociaal geograaf Ton Heijdra in Museum Het Schip / program
Thursday, September 9, 2021 -
Een lezing van sociaal geograaf Ton Heijdra, waarin de geschiedenis van de Spaarndammerbuurt en de Houthavens uitgebreid aan bod kwam. Van de wandelingen van Rembrandt over de Spaarndammerdijk rond 1650 tot de aanleg van de Houthavens en de stadsvernieuwing van het Comité Wijkverbetering en het Wijkcentrum Spaarndammerbuurt in de jaren zestig en zeventig. Hij eindigde bij de transitie van de oude houthavens tot grootschalig woongebied.
Wanneer: donderdag 9 september, 19.30 in Museum Het Schip.
Annaleen Louwes | DUSK / edition
© Annaleen Louwes
Zowel uit filmisch drieluik DUSK als uit FERNWEH kwam een editie voort; prijs = € 300; mét lijst € 350 excl BTW
2017
21 x 30cm
oplage van 10
Digital print op papier
ongelijst: € 300,= | gelijst: € 350 (excl. 6% BTW)
Nog zo'n misvatting van mij als muzungu-curator toen ik Andrea Stultiëns vroeg of zij nav haar expo in het museum niet een reeks multiples voor de verkoop in en tbv het museum wilde vervaardigen. Dat deed zij terstond en zo ontving het museum 10x10 zwart-wit fotowerken van 40x40cm. De misvatting bestond hieruit dat natuurlijk geen enkele Rwandees RWfs 25.000 (= € 25) zou uitgeven voor een foto, die ook nog niet was ingelijst. Het bedrag is een tiende van een minder dan gemiddeld maandsalaris. Kortom er werd ter plekke geen enkele foto verkocht. Ik heb deze toen via internet in mijn eigen netwerk te koop aangeboden en was ze in een mum van tijd kwijt en voor het museum € 2.500 rijker. Weer werd naar de lokale timmerman getogen die een grote opdracht kreeg voor 2 kasten, 5 tafeltjes en daarom heen stoeltjes te maken. Toen de Nederlandse architect Anne Feenstra ttv de plannen voor een Kid's studio het museum bezocht, opperde hij om voor de muren alle buitenlandse bezoekers te vragen schoolkinderen uit diverse landen tekeningen voor de studio te sturen. Dat bleek een geweldig succes, want in binnen 4 maanden was een goeddeel van de muren bedekt met tekeningen uit India, de VS, Nederland, Engeland, Frankrijk, België en nog zo wat landen. Daarnaast brachten aangekondigde bezoekers legio kleurpotloden, teken- en plakpapier en ontzettend veel kinderboeken mee naar het museum.
Echter nog een misvatting was, dat die Kid's studio natuurlijk vooral voor de kinderen uit 'the villages' was bedoeld, die mondjesmaat naar school gingen en al helemaal geen freubeltijd hadden. Maar hoe kreeg je die kinderen naar het museum? Collega Fiona Umitoni stond te popelen om zich met de kinderen bezig te houden; voor Koornzaayer, een Nederlands Fonds, leek een aanvraag voor een educator in het museum heel realistisch. Afgezien van het feit dat de DG het eventuele geld hiervoor liever voor iets anders aanwendde, moest er bovenal eerst een recruter komen om die kinderen het museum in te krijgen. Nou het kwam er gewoon niet van en hoe vrolijk, rijk geoutilleerd en werelds de studio er ook uit zag, deze bleek vooral door kinderen van toch al bevoorrechte bezoekers te worden benut.
Na de verhuizing van the National Art Galleru naar Kanombe, bleek er weinig van de Kid's studio over; onderdelen als stoeltjes slingerden door het nieuwe onderkomen; kunsteducatie stond helaas nog steeds niet op de to do-list van het museum.
Smoke and Mirrors / project
Friday, November 10, 2017 - Saturday, December 23, 2017
Installatie (fotografie:)
Smoke and Mirrors
Met Smoke and Mirrors reflecteerde Bogaert op de uitdijende metropool en de gekte op de huizenmarkt. Hiervoor haalde hij met de Pepper's Ghost een 19de eeuwse analoge uitvinding van stal, die met behulp van licht en glasplaten de illusie van een geestverschijning wekte. De ruimte vullende Pepper’s Ghost in Cargo beoogde een totaalervaring en diende ook als ‘kijkmachine’, waarin realiteit en megalomane toekomstvisies op de stad over elkaar heen buitelden. Bogaert liet met Smoke and Mirrors het utopische, fantastische sci-fi denken over de stad zien.
Tijdens de finissage droeg beeldend kunstenaar|auteur Basje Boer een column voor, geïnspireerd op Bogaert's project. Haar column kunt u hier teruglezen.
Publiek Programma
25.11 Kunstenaarsgesprek tussen Edwin Zwakman en Maurice Bogaert; moderator Lilet Breddels
26.11 Soundscape city (een geluidswandeling door de Houthaven)
17.12 Lezing door Monnik, Studio for Futures and Fiction
Maurice Bogaert / artist
Linkboven: Lilian Nabulime. Rechtsboven: Médard Bizimana. Linksonder: Peterson Kamwathi.
Van hout en de dingen die voorbijgaan / project
Saturday, August 31, 2019 - Sunday, October 20, 2019
Zaaloverzicht 'Van hout en de dingen die voorbij gaan.' Foto: Ab den Held
''(...) Van hout en de dingen die voorbijgaan wil de geschiedenis downloaden in de publieke ruimte (...)'' - Edo Dijksterhuis in Het Parool
Met de opkomst van de wereldhandel bleek ook hout een goede handelsbron. Tot het einde van de negentiende eeuw kwam het hout net als veel andere goederen via Delfzijl, Zeeland en de Zuiderzee Nederland binnen. Nadat in 1876 het Noordzeekanaal in gebruik werd genomen, werden voor het steeds populairder wordende hout drie houthavens achter elkaar uitgegraven; daar omheen vestigden zich allerlei toeleveringsbedrijven. Enorme hoeveelheden hout kwamen Amsterdam binnen zonder dat iemand zich wat leek aan te trekken van de wereldwijde ontbossing die daarmee plaatsvond. Geleidelijk vond ook houttransport steeds meer over land plaats en toen eind vorige eeuw de import van bedreigde houtsoorten ook door de Nederlandse regering verboden werd betekende dat een flinke knauw voor het belang van de Houthaven(s).
Anno 2019 is de roerige geschiedenis in dat zelfde gebied nauwelijks voorstelbaar. De laatste 20 jaar hebben de Houthavens een enorme transitie ondergaan en zijn ze geleidelijk veranderd in een hypermodern, bijna klimaat neutraal woongebied met zo'n 7.000 appartementen and eengezinswoningen.
In een tentoonstelling over de geschiedenis van dit markante gebied maken kunstenaars Delphine Bedel, Inez de Brauw, Koost Buster en Iede Reckman met nieuw werk verschillende fases aanschouwelijk.
Op vrijdag 30 augustus werd de tentoonstelling geopend met een live column van schrijver/essayist Dirk van Weelden!
Deze tentoonstelling is mogelijk gemaakt door de financiële steun van het Amsterdams Fonds voor de Kunst (AFK), het Prins Bernhard Cultuur Fonds en het Institut Francais aux Pays Bas.
Gerelateerd:Delphine Bedel, Inez de Brauw, Koos Buster en Iede Reckman / artist
Fotowerk / about
Fotowerk, editie van Gerco de Ruijter.
Gerco de Ruijter – Fotowerk (18.07.2002-01.09.2002)
Allang voordat Gerco de Ruijter (1961) voor een Cargo-project gevraagd werd, was ik gefascineerd hoe de kunstenaar de meest fantastische landschappen met zijn ‘’vliegercamera’’ vanuit de lucht wist vast te leggen. De Ruijter was dan ook een van de eerste kunstenaars die bij me opkwam toen ik met de programmering van Cargo begon. Al tijdens onze eerste ontmoeting in Almere was hij gefocust op de enorme hoeveelheid snelgroeiende populieren die er in de polder stonden. In Cargo experimenteerde hij voor het eerst met grote formaat werken …. van populieren natuurlijk.
Flos Wildschut nodigde ik uit een column over dit werk te schrijven, lees Zweven door een stille ruimte hier terug.
http://www.gercoderuijter.com/gerco2/
On-Trade-Off: screening The Congo Tribunal, gevolgd door kunstenaarsgesprek / program
Sunday, November 24, 2019 -
In het kader van het Amsterdam Art Weekend 2019 organiseerde Cargo in nauwe samenwerking met de Brakke Grond op zondagmiddag 24 november een intensief Publiek Programma met film en kunstenaarsgesprek.
The Congo Tribunal - een film van Milo Rau (2017)
In de Democratische Republiek Congo heerst al sinds 1996 een vrijwel onafgebroken burgeroorlog, met miljoenen doden en nog veel meer vluchtelingen tot gevolg. Centraal in het conflict staan de immense voorraden minerale grondstoffen van het land, zoals goud, diamanten en coltan, dat wordt gebruikt voor mobiele telefoons. In The Congo Tribunal probeert de Zwitserse theaterregisseur Milo Rau de oorzaken van het conflict bloot te leggen, samen met Congolezen die erbij betrokken waren.
In dit speciale project organiseert Rau een fictief tribunaal op een openbaar podium in de stad Bukavu. Onder leiding van twee rechters van het Internationaal Strafhof in Den Haag komen vele betrokkenen aan het woord. We horen van mensen die van hun land zijn beroofd door mijnbouwbedrijven, van experts en ministers. Maar als de verantwoordelijkheid wordt gedragen door zoveel spelers – van transnationale mijnbouwbedrijven tot corrupte regeringsfunctionarissen, gewelddadige milities en passieve VN-blauwhelmen – is gerechtigheid dan nog wel mogelijk?
Na een korte pauze werd het programma vervolgd met een levendig gesprek over het on-going-project On-Trade-Off tussen de kunstenaars Marjolijn Dijkman, Georges Senga en Maarten Vanden Eynde; Anke Bangma, directeur van TENT. in Rotterdam trad op als moderator.
Gerelateerd:On-Trade-Off; The Weight of Wonders / project
Sammy Baloji (DRC), Marjolijn Dijkman (NL), Maarten Vanden Eynde (B), Musasa (DRC), Georges Senga (DRC) en anderen / artist
Lithium (L3) Maarten Vanden Eynde en Musasa
Gerelateerd:On-Trade-Off; The Weight of Wonders / project
Weg die muur!, een project in de openbare ruimte van Spaarndammerbuurt en Houthaven / artist
Campagnebeeld: Protest in Spaarndammerbuurt
OVER AIMEE ZITO LEMA
Beeldend kunstenaar Aimée Zito Lema (Amsterdam, 1982) onderzoekt in haar werk kwesties met betrekking tot collectieve herinnering en het lichaam als middel van verzet. Zito Lema studeerde aan de Kunstacademie (UNA) in Buenos Aires, aan de Gerrit Rietveld Akademie in Amsterdam en behaalde een master in Artistic Research aan de Koninklijke Akademie in Den Haag (KABK) Den Haag. Zij had solo tentoonstellingen in: Calouste Gulbenkian Museum, Lissabon (2018), Looiersgracht, Amsterdam (2017) en Kunsthall Trondheim (2017). Haar werk was in o.m. de volgende groepstentoonstellingen te zien: 2 Unlimited, De Appel, Amsterdam (2018), Idiorritmias and Muestreo #1, MACBA, Barcelona (2017), de 11th Gwangju Biennial (2016), Dorothea von Stetten Art Award, Kunst Museum Bonn (2016), Hors de Pistes, L’art de la Révolte in Centre Pompidou, in Parijs en Malaga (2016) en New Habits bij Casco in Utrecht (2014).
Aimée was artist in residence aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam (2015-2016)
In 2021 was in de Oude Kerk in Amsterdam haar solotentoonstelling Here is where we meet te zien.
“(…) Het zijn deze poëtische momenten waarin de kracht van Aimée Zito Lema’s werk schuilt. Ze lijkt steeds te zoeken naar een metaniveau: de geschiedenissen als uitgangspunt voor het ontleden van bepaalde tijdloze mechanismen. Dit doet echter niets af aan hun originele impact: ze weet de bestaande verhalen van een nieuwe laag te voorzien. Opgegroeid in een zeer politieke context heeft ze een eigen vorm moeten vinden voor iets wat altijd als vanzelfsprekend in haar leven aanwezig was. Tegelijkertijd heeft ze de Argentijnse dictatuur of Amsterdamse krakersrellen zelf niet bewust meegemaakt, wat het onmogelijk maakt deze situaties volledig te begrijpen. Om toch een ingang te vinden, zijn afstand en transformatie misschien wel noodzakelijk. In haar doorlopende onderzoek naar geheugen en nalatenschap blijkt Zito Lema in staat om geschiedenis opnieuw tot leven te wekken en in leven te houden.”
Fragment uit Metropolis M - Features - Aimée Zito Lema - 'Aangeraakt door de Tijd' - door Yasmijn Jarram - October 2017
Gerelateerd:Weg die muur! / project
ON PROPERTY: screening PUSH (2019) en inleiding van Indira van 't Klooster / program
Thursday, July 9, 2020 -
Inleiding op PUSH door Indira van 't Klooster
On Property
Screening PUSH (2019), een documentaire van Fredrik Gertten - donderdag 9 juli 19.30 uur
ARCAM-diecteur Indira van 't Klooster hield voorafgaand aan de vertoning van PUSH een inleiding. Zij liet op inzichtelijke wijze het sociaal huisvestingsbeleid van de Gemeente Amsterdam in historisch perspectief zien. Ook dat de economische crisis sinds 2008 voor een invasie van buitenlandse investeerders voor een gifantiesche crisi in het huisvestingsbeleid van de stad zorgde.
Van 't Klooster's inleiding sloot goed aan op de inhoud van PUSH, een documentaire waarin Fredrik Gertten de voormalig VN-Huisvestingsgezant Leilani Farha volgde in haar strijd tegen de transformatie van het begrip wonen als een mensenrecht tot grondeigendom dat wordt geëexploiteerd door internationaal opererende investeerders als Blackstone.
Gerelateerd:On Property / project
ON PROPERTY: Panel discussion and The Real Estate State 16 juli 2020 / program
Remco Torenbosch / artist
Cargo en edities
Cargo vroeg kunstenaars die een project ontwikkelde een kunstwerk in oplage te maken. Het biedt een unieke gelegenheid om eigenaar te worden van een fraai kunstwerk tegen een aantrekkelijke prijs. Zowel de kunstenaar als Cargo werken hier op non profit basis; met een aankoop steunt u alle partijen, inclusief uzelf.
Hieronder een lijst met beschikbare edities.
Patricia Kaersenhout | Blood Sugar
Thierry Oussou / artist
Thierry Oussou in de Houthaven
Thierry Oussou (1988, Allada, Benin) woont en werkt in Amsterdam. Oussou omschrijft zijn werk als 'sociale archeologie' waarin hij de relatie tussen hedendaagse kunst en ethnografische objecten onderzoekt. Met zijn installaties van schilderijen en tekeningen bevraagt hij de authenticiteit en zichtbaarheid in relatie tot erfgoed en archeologie.
Oussou was resident aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten, Amsterdam (2015-2016). In 2016 ontving hij de eerste Jacqueline van Tongeren Fellowship at Rijkskademie V.B.K. en werd hij in dat jaar genomineerd voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst.
Gerelateerd:Une histoire: le miel aux lèvres / project
Rearrangement of priorities #2 Rainbow Soulclub - March 8 - March 24 / lesol
REARRANGEMENT OF PRIORITIES #2
Een Rainbow Soulclub cocktail met o.a. politiek, kunst, poëzie en kokosnoten.
De Rainbow Soulclub is een collectief, dat werkt vanuit inloophuis Blaka Watra van Stichting De Regenboog Groep, een organisatie die zich inzet voor Amsterdamse dak- en thuislozen en druggebruikers. De Rainbow Soulclub werd in 2005 opgericht door beeldend kunstenaars Saskia Janssen en George Korsmit, die samen met de Rainbow Soulclub wekelijkse ontmoetingen en samenwerkingen organiseren tussen kunstenaars, kunststudenten en cliënten van Blaka Watra. In de afgelopen 14 jaar hebben deze ontmoetingen een verscheidenheid aan activiteiten voortgebracht: schilderen, schrijven, publiceren, tekenen, pottenbakken, muziek opnemen, kostuums maken, actievoeren, tentoonstellingen organiseren en zelfs naar Ghana en Suriname reizen.
Onder de titel Rearrangement of Priorities #2 serveert de Rainbow Soulclub haar nieuwste cocktail van politiek, schilderkunst, poëzie en kokosnoten.
www.instagram.com/rainbowsoulclub
Projecten
momenteel:
aanstaand:
geweest:
Weg die muur!
Friday, August 27, 2021 - Saturday, October 23, 2021
Levens Compensatie Loterij
Tuesday, September 1, 2020 - Friday, September 30, 2022
On Property
Thursday, June 4, 2020 - Saturday, July 25, 2020
UNLOCKED/RECONNECTED
Thursday, June 4, 2020 - Saturday, July 25, 2020
Rearrangement of Priorities #7
Thursday, February 27, 2020 - Saturday, March 21, 2020
On-Trade-Off; The Weight of Wonders
Friday, November 15, 2019 - Saturday, December 21, 2019
Van hout en de dingen die voorbijgaan
Saturday, August 31, 2019 - Sunday, October 20, 2019
UNDERMINED
Friday, June 14, 2019 - Saturday, July 27, 2019
Impossible Journeys to the Netherlands, Russia and Persia; now and then
Friday, May 10, 2019 - Saturday, June 8, 2019
Lost Paradise: from Utopia to Dystopia
Friday, March 29, 2019 - Saturday, April 20, 2019
Rearrangement of Priorities #2
Friday, March 8, 2019 - Saturday, March 23, 2019
FERNWEH
Friday, September 21, 2018 - Sunday, November 4, 2018
Je Verdient Het
Friday, June 15, 2018 - Sunday, July 29, 2018
DEUCE
Friday, April 6, 2018 - Sunday, May 27, 2018
Smoke and Mirrors
Friday, November 10, 2017 - Saturday, December 23, 2017
Bloed Suiker
Friday, September 1, 2017 - Sunday, October 22, 2017
Une histoire: le miel aux lèvres
Saturday, April 1, 2017 - Sunday, May 21, 2017
DUSK
Wednesday, February 1, 2017 - Sunday, March 19, 2017
Bombital concert geregistreerd door Laura Bokhoven
On Property / project
Thursday, June 4, 2020 - Saturday, July 25, 2020
Ghislaine Leung, VIOLETS 2, 2018. Installation view Cargo, @aatjan renders (courtesy of the artist and ESSEX STREET, New York).
On Property
Een project van Remco Torenbosch, samengesteld voor Cargo.
INTERNATIONAAL INSTITUUT VOOR SOCIALE GESCHIEDENIS
GHISLAINE LEUNG
REMCO TORENBOSCH
ON PROPERTY speelt zich af tegen de achtergrond van een van de meest speculatieve bouwplaatsen van Amsterdam: de Houthavens. Dit voormalig havengebied (tevens de locatie waar Cargo is gevestigd) is een schoolvoorbeeld van hoe stedelijke uitbreiding gebruikt wordt als middel voor speculatie van eigendom, met alle sociaal-economische consequenties van dien. On Property richt zich op de onderhuidse en onzichtbare lijnen van het idee van eigendom; een concept dat scheidingen van privaat en privé forceert en een ongelijke verdeling van collectieve waarden voortbrengt. On Property onderzoekt de complexe invloed die eigendom heeft op cultuur, politieke economie, productie, distributie, en bespreekt mogelijke alternatieven.
Publiek Programma (als de versoepeling van de lock down dit toestaat, worden nieuwe data en sprekers zsm bekend gemaakt).
Een live column
Filmscreening PUSH (Fredrik Gertten 2019, Engelse ondertiteling) met inleiding
Paneldiscussie On Property (Engels gesproken)
Met dank aan het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis, Amsterdam en ESSEX STREET, New York.
Gerelateerd:Remco Torenbosch / artist
Sunday, March 12, 2017 -
De Gebouwengids organiseert al 20 jaar rondleidingen architectuur en stedenbouw. De kracht van De Gebouwengids ligt in de aanpak van de rondleidingen, te weten vanuit een passie voor de stad en stedelijke ontwikkelingen. De stad in verandering waarbij thema’s als herbestemming / transformatie, duurzaamheid en toekomstige ontwikkelingen centraal staan.
Gerelateerd:Annaleen Louwes / artist
DUSK / project
De Ark / about
Lezing / program
Thursday, June 28, 2018 -
Sociaal geograaf, onderzoeker en journalist Floor Milikowski doet al jaren onderzoek naar de veranderingen en machtsverhoudingen in Amsterdam. Recent versceen haar boek Van Wie is de Stad? (www.atlascontact.nl).
Voor haar lezing in Cargo neemt Milikowski net als in haar boek het publiek mee in haar onderzoek her lecture naar winnaars (inversteerder, grondspeculanten en internationale winkelketens) en verliezers (burgers met een laag en modaal inkomen).
De Amsterdamse Staatskrant besteedde in twee edities aandacht aan deze lezing.
Gerelateerd:Je Verdient Het / project
Joanneke Meester, Marieke de Zwart, Nina Glockner en Benjamin Li / artist
Marieke Zwart / artist
Push/Fall/Repeat, 2017 nr 3 of Lithographic series (of 6)
Marieke Zwart onderzoekt in haar werk ruimtes van intermenselijk contact, die zij vertaalt naar tekeningen en videowerken. Zwart heeft wat je noemt een maatschappelijk geëngageerde kunstpraktijk, reflecterend op zowel kunsthistorische als relationele kwesties. Zij is geïnteresseerd in sociale definities van empowerment en onafhankelijkheid, het Nederlandse koloniale verleden en persoonlijke verhalen.
Gerelateerd:Je Verdient Het / project
Saturday, November 25, 2017 -
Het gesprek tussen Bogaert en Zwakman werd gemodereerd door Lilet Breddels (ARCHIS). Ofschoon de uitkomst van het werk van beide kunstenaars hemelsbreed van elkaar verschilt, liggen aan beider werken steeds architectuur maquettes ten grondslag;
Gerelateerd:Maurice Bogaert / artist
Smoke and Mirrors / project
Je Verdient Het / project
Friday, June 15, 2018 - Sunday, July 29, 2018
Recensie Parool Je Verdient Het door Joanneke Meester, 2018
Je Verdient Het
Je Verdient Het, een project van kunstenaar Joanneke Meester, is een terugkerend tekstbeeld in de publieke ruimte rondom Cargo. Dit tekstbeeld werd op diverse gevels in de Houthaven en de Spaarndammerbuurt getagd. Deze beide buurten zijn qua functies – wonen, werken, winkelen en ondernemen – door de stedenbouwkundigen complementair aan elkaar ontwikkeld.
Meester verwierf de afgelopen jaren bekendheid met haar betekenisvolle tekstbeelden, waarvan de inhoud toeschouwers tot nadenken moet stemmen. In en buiten de projectruimte van Cargo reageerden Benjamin Li en Marieke Zwart hierop met nieuw werk. Nina Glockner en Césare Pietroiusti laten bestaand werk zien. In de ruimte wordt ook het proces van het project getoond in de vorm van een stop-motion video. Deze is gemaakt door Luc Schraauwers.
Je Verdient Het is mede mogelijk gemaakt door het AFK (Amsterdams Fonds voor de Kunst) en Loods6.
http://www.joannekemeester.com
Gerelateerd:Joanneke Meester, Marieke de Zwart, Nina Glockner en Benjamin Li / artist
een project over compensatie van CO2-uitstoot / project
Tuesday, September 1, 2020 - Friday, September 30, 2022
De Levens Compenatie Loterij is een project dat Suzie van Staaveren voor een groot deel samen met Cargo in Context heeft ontwikkeld. Doel is een loterij organiseren met als hoofdprijs de CO2-compensatie van het leven van de winnaar. De te verwachte CO2-uitstoot wordt zo nauwkeurig mogelijk vastgesteld door een team van experts en vervolgens gecompenseerd door middel van het herstel van een veengebied. Het doel van de Levens Compensatie Loterij is om, in het licht van de klimaatcrisis, de totale CO2-uitstoot van één mensenleven op een visuele manier inzichtelijk te maken. Deelname aan de loterij is gratis. Er was voor dit project een mooie samenwerking tot stand gekomen met het Amsterdam Sustainability Institute van de Vrije Universiteit Amsterdam, terwijl Zone2Source, platform voor kunst, natuur en technologie in het Amstelpark gastvrijheid bood voor residency en expositie. Voor het vooronderzoek ontving de kunstenaar een onderzoeksbeurs van het Mondriaan Fonds, dat net als het Prins Bernhard Fonds/NH toezeggingen deed voor de realisatie van het project.
Na eerst uitstel door Covid en nog eens door zwangerschap van de kunstenaar werd in oktober 2022 nog eens om uitstel gevraagd, waar Cargo niet meer op berekend was. Zo kwam er onverwachts een einde aan een mooie samenwerking. Het project is inmiddels overgenomen door Stichting Les conseils superflus.
Gerelateerd:Suzie van Staaveren / artist
On-Trade-Off; The Weight of Wonders / project
Friday, November 15, 2019 - Saturday, December 21, 2019
On-Trade-Off; The Weight of Wonders met de werken van Georges Senga en Marjolijn Dijkman. ©Aatjan Renders
Met: Sammy Baloji, Marjolijn Dijkman, Maarten Vanden Eynde, Jean Katambaji, Musasa, Georges Senga en Daddy Tshikaya
On-Trade-Off is een langlopend artistiek onderzoeksproject van een internationale groep van kunstenaars, filmmakers en onderzoekers, dat de ecologische en economische implicaties van de winning en verwerking van lithium, de belangrijkste grondstof voor de wereldwijde productie van ‘groene’ energie, onder de aandacht wil brengen. Lithium wordt in het Westen steeds nadrukkelijk gepresenteerd als een belangrijke stap in de richting van een groene economie, terwijl de lasten ervan voor de lokale bevolking, waar het Lithium gewonnen wordt, steeds onderbelicht blijven.
Het project volgt het Lithium-spoor vanaf de mijnstad Manono in de Democratische Republiek Congo (DRC). Hier werd recent de grootste voorraad lithium-ertsvoorraad ter wereld ontdekt. Lithium – ook wel het nieuwe zwarte goud genoemd – wordt in Manono gedolven, om vervolgens in Australië verhandeld en in China verwerkt te worden.
Door gebruik te maken van één chemisch element – Li3 – zoomt On-Trade-Off in op de sociale, ecologische, economische en politieke aspecten die in bijna alle productieprocessen aanwezig zijn sinds de driehoekshandel in de 16e eeuw.
Denk dan aan onmenselijke arbeid tijdens de ontginning, de economische ongelijkheid om hoe dan ook economische groei in stand te kunnen houden en de onwetende eindgebruikers die zich niet bewust zijn van wat er achteraf met de aangekochte goederen gebeurt. Door de hele productieketen rond lithium bloot te leggen, worden de (schijnbaar onafhankelijke) elementen die deze terugkerende disbalans in stand houden, met elkaar verbonden en zichtbaar gemaakt.
Vanuit Manono (DRC) gaat de reis naar Australië, waar het Tesla Energy Storage System staat, momenteel de grootste batterij ter wereld en dan naar China, de grootste producent van Lithium- batterijen. Speculerend, eindigt de reis dan weer in Afrika, waar veel elektronisch afval wordt gedumpt en daarmee terug naar zijn oorsprong keert, hetgeen de driehoekshandel compleet maakt.
On-Trade-Off wordt ontwikkeld en gepresenteerd op verschillende plekken, in diverse vormen en contexten, waarbij elke presentatie of spin-off zich richt op verschillende onderdelen van het grotere verhaal. Er worden overal samenwerkingen en uitwisselingen gecreëerd met een veelheid aan mensen en organisaties met verschillende achter- gronden: beeldend kunstenaars, curatoren, lokale gemeenschappen, NGO’s, filmmakers, denkers, activisten, computer ingenieurs en ontwerpers.
Het project bestaat uit een reeks nieuwe, individuele en in collectief gemaakte kunstwerken. Deze worden ontwikkeld gedurende drie jaar en zijn het resultaat van gezamenlijk opgedane kennis en vergaard onderzoeksmateriaal rond het onderwerp. Terwijl elk van de deelnemers On-Trade-Off benadert vanuit zijn of haar eigen artistieke interesses en media, zal het verzamelde onderzoeksmateriaal ter beschikking worden gesteld aan alle participanten als open source en wordt hiermee een duurzamere manier van (kunst)productie geïntroduceerd.
Cargo in Context & Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond
Voor dit project hebben Cargo en Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond hun krachten gebundeld voor voor een eerste presentatie van dit omvangrijke project in Nederland. Eerdere etappes van het project waren tot dusver te zien in de Contour Biennale Mechelen (BE), Galerie Imane Farès (FR) en de Lubumbashi Biennale (DRC).
De tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt met de hulp van diverse sponsors en de Thami Mnyele Foundation.
On-Trade-Off á Paris!
De tentoonstelling On-Trade-Off; The Weight of Wonders is doorgereisd naar Parijs, waar het met een andere samenstelling van kunstwerken en onder de titel van On-Trade-Off: La Contrepartie te zien is in het Centre Culturel Jean-Cocteau. De tentoonstelling is tot en met 7 maart 2020 te zien. Ga voor meer informatie naar deze website.